Το πραγματικό δίλημμα των εκλογών

Αυτές οι εκλογές έχουν εξασφαλισμένο το αποτέλεσμα τους πριν ακόμα διεξαχθούν. Ότι όποιο κόμμα του δωσιλογισμού και αν κυβερνήσει, μόνο του ή μαζί με άλλα, ένα είναι απολύτως βέβαιο.
Ότι θα εφαρμοστεί το μνημόνιο. Ότι αμέσως μετά τις εκλογές θα γίνουν οι προγραμματισμένες και άλλες περικοπές μισθών και συντάξεων. Ότι το μνημόνιο, όπως ακόμα και οι υποστηριχτές του παραδέχονται πια, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην μεγαλύτερη ύφεση, στο ξεπούλημα της χώρας, στην προσχεδιασμένη βουλγαροποίηση των αμοιβών και στην τελική εξαθλίωση. Είναι λοιπόν μάταιες έτσι και αλλιώς αυτές οι εκλογές; Τότε για ποιο λόγο ψηφίζουμε;
Φυσικά και δεν είναι μάταιες αυτές οι εκλογές, αρκεί βεβαίως να θέσουμε στον εαυτό μας το σωστό δίλημμα, εμείς οι ίδιοι και όχι το ΜΕΓΚΑ, ο Αντωνης Καρακούσης, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, ο Πάσχων Μανδραβέλης, ο Γιώργος Παπαχρήστος και η υπόλοιπη δωσίλογη πολιτική και δημοσιογραφία. Και το δίλημμα δεν είναι, κυβέρνηση ή χάος, δραχμή ή Ευρώπη, αν θα πληρωθούν οι συντάξεις, αν θα χρεοκοπήσαμε κλπ.. και όλα αυτά τα γνωστά τα οποία χρησιμοποιούν κάθε φορά που πάνε να μας «σώσουν» μόνο και μόνο για να μας βιάσουν στην συνέχεια, προσχεδιασμένα, εκ συστήματος και κατ εξακολούθηση…
Το δίλημμα είναι απλό και το αντιλαμβάνονται οι πάντες σε όλη την υφήλιο πλην ημών των ιδίων των παθόντων. Είναι, αν θα αντισταθούμε στον βιασμό μας ή αν δεν θα αντισταθούμε αγαπητέ μου μαλάκα κι Έλληνα!!!! Γιατί όταν σε βιάζουν και αυτό που σε προβληματίζει είναι αν θα μείνεις ακυβέρνητος αύριο, δηλαδή αν θα έχεις εκλέξει κάποιον να σε βιάζει, ή σε προβληματίζει ποια θα είναι η νέα κυβέρνηση σου, δηλαδή ποιος θα σε βιάζει, τότε, είτε πρέπει είσαι εκ γενετής κρετίνος, είτε έχει αρχίσει να σου αρέσει ο βιασμός, δεν εξηγείται αλλιώς! Σύνδρομο της Στοκχόλμης το λένε οι ειδικοί όταν το θύμα αρχίζει να συμπαθεί τον βιαστή του. Εγώ το λέω σύνδρομο της Ελλάδας όταν οι ήρωες δεν πολεμούν πια σαν Έλληνες, αλλά οι μαλάκες αντέχουν σαν Έλληνες.. Δηλαδή τι έπρεπε να κάνουν οι αγωνιστές του 21 και της εθνικής αντίστασης; Να μην ξεσηκωθούν, να μην αντισταθούν, επειδή δεν διέθεταν μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης;

συσσίτια στην Αθήνα..

Όταν σε βιάζουν λοιπόν, το μόνο που κάνει κάθε ζωντανός οργανισμός, είτε άνθρωπος είτε ζώο, είναι πρώτα να αντισταθεί και βλέπουμε για το μετά.. Έτσι και αλλιώς αυτή η ριμάδα η αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης από την Αριστερά δεν υπάρχει ακόμα και αυτή είναι η μεγαλύτερη τραγωδία του τόπου σήμερα. Το αρτηριοσκληρωτικό ΚΚΕ ουσιαστικά δεν το φοβάται ο καπιταλισμός γιατί ξέρει πως αυτό το κόμμα απλώς συντηρεί τις κομματικές καρέκλες του περιμένοντας να αναπτυχθεί το λαϊκό κίνημα το οποίο δεν αναπτύσσεται γιατί δεν το αφήνει το ίδιο να αναπτυχθεί όσο κυνηγάει τους τουρίστες στα λιμάνια και τρομάζει τον κόσμο ζητώντας ανατροπή του καπιταλισμού(!)..και σαν να μην έφτανε που τρομάζουν τον κόσμο τον απογοητεύουν κιόλας όταν παραμονές εκλογών δηλώνουν ότι μια κυβέρνηση της αριστεράς θα ήταν αποτυχία(!) ( Ύστερα από καμιά 30 χρόνια θα διοργανώσει ένα συνέδριο και θα ξεπλύνει και πάλι τα χέρια του, αποφασίζοντας ως συνήθως, ότι τότε κάναμε λάθος..). Από την άλλη ο Κουβέλης ήταν αναμενόμενο και τόθελε άλλωστε, να αλωθεί από τα λαμόγια του πασοκισμού που σαν ποντίκια εγκατέλειψαν το σκάφος τους προκειμένου να κάτσουν σε άλλες «έδρες», η δε άλλη αντιμνημονιακή δύναμη του Καμένου, μυρίζει τόσο έντονα μια λανθάνουσα ακροδεξιά, που ουδείς πραγματικά δημοκρατικός και προοδευτικός άνθρωπος δεν μπορεί να σπαταλήσει την ψήφο του ούτε καν για μια απλή διαμαρτυρία..
Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχει μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης τότε, ή συνεχίζουμε να δεχόμαστε τον βιασμό μας, νομιμοποιημένο και μέσα από την κάλπη αυτή τη φορά, ή συνειδητοποιούμε ότι ο μόνος τρόπος πια για να κωλώσουν και να μαζευτούν οι τροϊκανοί και κάθε αγοραίος και ευρωπαίος κατακτητής και να γίνει μια ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, είναι να αντισταθούμε, δηλαδή να δουν από τους μαλάκες Έλληνες αυτό που φοβούνται και δεν έχουν δει μέχρι τώρα. Να δουν την αντίσταση μας στο αποτέλεσμα της κάλπης και να τρίβουν τα μάτια τους! Γιατί αυτό που φοβούνται αληθινά δεν είναι οι καθιερωμένες και καθεστηκυίες φωνές του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ αλλά την αντίσταση του ανοργάνωτου λαού και τον ..ΣΥΡΙΖΑ!
Δεν είναι τυχαίο που ο ΣΥΡΙΖΑ αναδεικνύεται πλέον ως η μόνη φωνή ουσιαστικής αντίστασης και εθνικής αξιοπρέπειας που μπορεί να εκφράσει έντιμα και καθαρά μια ανεξέλεγκτη από κόμματα λαϊκή αγανάκτηση. Είναι η μόνη καθαρή φωνή που δεν αρνείται την Ευρώπη και το ευρώ, αλλά και δεν θέλει την Ελλάδα αποικία της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο το ρεύμα υπέρ του που ολοένα δυναμώνει, (οι επίσημες δημοσκοπήσεις φέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα στην Αττική) και δεν είναι τυχαίο ότι η πρόταση του Τσίπρα για κυβέρνηση της ενωμένης αριστεράς, έχει κάνει την ντόπια και ξένη εξουσία και τον δωσιλογισμό να λερώσουν στην κυριολεξία τα παντελόνια τους, ενώ ξεμπροστιάζει και την κομματική ιδιοτέλεια του ΚΚΕ..

αυτοκτονίες..

Έτσι και αλλιώς λοιπόν η δημοκρατία έχει καταλυθεί γιατί οι αποφάσεις για μετά τις εκλογές έχουν ληφθεί πριν τις εκλογές. Επομένως δεν ψάχνουμε για εναλλακτική λύση αλλά απλώς αντιστεκόμαστε στον βιασμό μας ως άνθρωποι. Όχι δεν μιλώ για την αξιοπρέπεια της ψήφου μας. Μέχρι πριν λίγες μέρες ένιωθα πως αν βρεθεί έστω και ένας, ναι έστω και ένας (αρθμ. 1) άνθρωπος σε τούτη τη χώρα που θα ψηφίσει και πάλι τον πασοκισμό τότε να πάμε όλοι μας να πνιγούμε.. Δεν μας αξίζει να ζούμε.. Τώρα τους βλέπω πάλι να μιλάνε με απύθμενο θράσος και πολιτική αλητεία για την μεγάλη προοδευτική παράταξη και ανατριχιάζω.. σαν να μην έγινε τίποτα, σαν να μην κατάστρεψαν τη ζωή μας και τη χώρα μας. Όχι δεν μιλώ πια για αξιοπρέπεια γιατί πολλοί μπορούν να ζουν και χωρίς αυτήν. Απλώς αναρωτιέμαι. Πώς όμως μπορούν να ζουν χωρίς εκείνο το στοιχειώδες συναίσθημα του σκύλου που οι ρόδες του αυτοκινήτου έλιωσαν την σκυλίτσα του και τώρα την θρηνεί στην άσφαλτο χωρίς να τρέχει ξοπίσω απ τον φονιά για να του γλύψει το χέρι και να τον επανεκλέξει..
Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα. θα αντισταθούμε ή όχι; Θα νομιμοποιήσουμε και με την ψήφο μας αυτή τη φορά, τους συνεχείς βιασμούς και την προσχεδιασμένη πτώχευση και υποτίμηση εμάς των ιδίων, των αγαπημένων μας, των συνανθρώπων μας και της κοινωνίας μας έτσι για να γίνουμε πιο ..ανταγωνιστικοί; Θα ξεχάσουμε ή θα φωνάξουμε δυνατά ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ; Θα ξεχάσουμε τις στρατιές των ανέργων, των συσσιτίων, αυτούς που ψάχνουν στα σκουπίδια για να φάνε, αυτούς που αυτοκτονούν κάθε μέρα και αποκρύπτονται από την δωσίλογη δημοσιογραφία; Θα αντισταθούμε με την ψήφο μας στον βιασμό μας ή θα ξεχάσουμε το μεγαλύτερο μεταπολεμικό έγκλημα που έγινε στον τόπο μας;

http://sofistis.wordpress.com/