Από το περσινό καλοκαίρι οι περισσότεροι θα θυμούνται παραλίες, βουτιές, έρωτες κτλ. Οι λίγο πιο διαφορετικοί θα θυμούνται κάποια πράγματα ακόμα όπως το Σύνταγμα με τα δακρυγόνα και το κυνηγητό.
Πριν από ένα χρόνο σαν σήμερα καλή ώρα ήταν η παραμονή της πρώτης προσπάθειας της πλατείας να μην περάσει το μεσοπρόθεσμο με αποτέλεσμα τόνους χημικών και ξύλου από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς της χούντας. Ακολούθησε στις 28 του ίδιου μήνα μία ακόμα προσπάθεια αλλά και στις δύο έλειπε κάτι... “ο κόσμος”. Ήταν η πρώτη από τις δύο μάχες που διαμόρφωσε τα επόμενα καλοκαίρια όλων των Ελλήνων και μη, που έχουν την ατυχία να είναι στο λάθος μέρος την πιο λάθος στιγμή.
Πέρισυ είχαμε την πολυτέλεια να μπορούμε να επιλέξουμε ανάμεσα στην παραλία-μνημόνιο και στο Σύνταγμα-αγώνα. Φέτος υπάρχουν μόνο οι παραλίες και τα υπέροχα μέρη της χώρας που όμως λίγοι, λόγο μνημονίου, θα μπορέσουν να επισκεφτούνε.
Οι οικονομικές καβάτζες τέλειωσαν, οι λογαριασμοί και τα πέντε φράγκα της άκρης στέρεψαν αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι όλοι εμείς οι περσινοί μαλάκες της υπόθεσης δεν είμαστε πουθενά για να μας βρεις· πήραμε τα κουβαδάκια μας από το Σύνταγμα και κινήσαμε για άλλες παραλίες.
Ελπίζω να είχατε δίκιο όσοι δεν συμμετείχατε το “καλοκαίρι εκείνο” και να σας βρούμε όλους στα νησιά και στις ακρογιαλιές να απολαμβάνετε το φρέντο σας αμέριμνοι και γαλήνιοι.
Ελπίζω στην περσινή μας απορία “μα που είναι όλος ο κόσμος” η απάντηση να είναι και φέτος η ίδια “στις παραλίες”.
Πολύ φοβάμαι όμως ότι τον “κόσμο” φέτος δεν θα τον αναζητεί το Σύνταγμα αλλά οι παραλίες, γνωρίζοντας καλά ότι ο “κόσμος” εγκλωβίστηκε σωματικά πολιτικά, ηθικά και συναισθηματικά κάπου ανάμεσα στα δύο αυτά μέρη αμήχανος, απογοητευμένος και δυστυχώς ακόμα και μέχρι σήμερα αποπροσανατολισμένος.
Για σχολιασμό αντιρρήσεις και παπαρολογία με βρίσκεις εδώ
@Tattookolou (twitter)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου