Οι συγγενείς των δυο άτυχων αστυνομικών είχαν ζητήσει να μην παρευρεθεί κανένας πολιτικός στις κηδείες τους. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης –όπως και δυο βουλευτές του ΛΑΟΣ- θεώρησαν πως οι συγγενείς εννοούσαν όλους τους άλλους πολιτικούς, δεν σεβάστηκαν την επιθυμία τους, οπότε πήγαν στην κηδεία, αποδοκιμάστηκαν και πήραν πόδι.
Οι πολιτικοί δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο, δεν μπορούν να πάνε σε ένα εστιατόριο, δεν μπορούν να πάνε σε ένα καφέ, και τώρα δεν μπορούν να πάνε ούτε σε μια κηδεία.
Οπωσδήποτε, οι πολιτικοί υπολόγιζαν στις κηδείες, για να μπορέσουν να ξαλεγράρουν λίγο. Αφού δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι τους –επειδή φοβούνται πως οι πολίτες θα τους κράξουν και θα τους πλακώσουν στο ξύλο-, οι κηδείες ήταν μια χρυσή ευκαιρία γι’ αυτούς, για να βγουν έξω και να ξεσκάσουν. Να διασκεδάσουν λίγο, βρε αδερφέ.
Ξαφνικά, οι πολιτικοί της χώρας έχουν γίνει σαν τη Μάρω Κοντού στην ταινία «Η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» - η Μάρω Κοντού λέει με παράπονο στον Γιώργο Κωνσταντίνου «Ούτε σε μια κηδεία δεν μπορώ να ‘ρθώ μαζί σου. Ούτε σε μια κηδεία».
Από το «Η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα» περάσαμε στο «Ο δε πολιτικός ίνα φοβήται τον πολίτη».
Στην ταινία, η Μάρω Κοντού δεν μπορεί να πάει ούτε σε μια κηδεία, επειδή ο Γιώργος Κωνσταντίνου δεν της έχει βάλει στεφάνι. Για τα ήθη της εποχής, η γυναίκα που συζούσε με έναν άντρα χωρίς να την έχει παντρευτεί ήταν μια παστρικιά – ήταν μια σπιτωμένη.
Οι πολιτικοί είναι κι αυτοί σπιτωμένοι, αφού μόνο στο σπίτι τους είναι ασφαλείς πια. Βέβαια, κάποιοι υποστηρίζουν πως είναι και «παστρικιές» - πουτάνες δηλαδή. Από τις καλοπληρωμένες. Πουτάνες πολυτελείας.
pitsirikos.net
