Διάβασα την δήλωση του Βορίδη ότι υπήρξε ακτιβιστής της δεξιάς.
Επίσης διάβασα ένα tweet που έκανε τον γύρω του διαδικτύου όπου λέει ότι αν σε έκανε να γελάσεις αντί να θυμώσεις τότε έχει κερδίσει.
Θα είμαι ειλικρινής.
Γέλασα με την ψυχή μου μόλις το διάβασα, σκέφτηκα και άλλους ακτιβιστές της δεξιάς όπως τον Χίτλερ, ακτιβιστές της ιατρικής όπως ο Μένγκελε, ακτιβιστές του σεξ όπως ο Παπαχρόνης και ακτιβιστές του σατανισμού όπως ο Κατσούλας(που τον θυμήθηκα δαύτον?).
Ας θυμώσουν άλλοι, που έχουν και λόγο.
Ας θυμώσουν οι Πασόκοι που αν ενώσουν τις τελείες θα καταλάβουν ότι μπορεί να μην τον ψήφισαν άμεσα αλλά ψήφισαν αυτούς που τον κάνανε υπουργό.
Ας θυμώσουν οι νέο δημοκράτες για τον ίδιο λόγο-
και τέλος να θυμώσουν όλοι αυτοί που δεν κάνανε τον κόπο στις προηγούμενες εκλογές να πάνε να ψηφίσουν με την δηθενιά ότι τίποτα δεν τους εκφράζει- αφήνοντας το 0,1 % να εκπροσωπείται στην βουλή με 5%, να γίνεται το 0,1% υπουργός και να αποφασίζει για εμάς.
Γιατί κύριοι αν πηγαίναμε έστω και για χαβαλέ στις κάλπες ψηφίζοντας ότι να ναι, ο Βορίδης και ο Άδωνις θα ήταν άγνωστες λέξεις.
Ας θυμώσουν -έτσι για αλλαγή - αυτοί που πρέπει μια φόρα και τότε ίσως κάτι να γίνει.
Υσ.
Ο ακτιβισμός είναι μια ταμπέλα που δίπλα σε μια λέξη όπως Greenpeace περνάει στο ντούκου χωρίς δεύτερη σκέψη και κρίση-
και επειδή πάντα υπήρχαν κάποιοι που βλέπανε πιο μακριά - όταν εγώ θύμωσα με τον υποτιθέμενο ακτιβισμό της εν λόγω οργάνωσης αυτοί γελάγανε,
όχι με την Greenpeace αλλά με μένα που τους υποστήριζα.
Είχα γράψει πριν από καιρό και πέσαν να με φάνε :
Όταν η Greenpeace γίνεται το ανέκδοτο του ακτιβισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου