Ένα χρόνο πριν τέτοια μέρα, ήμασταν στο Σύνταγμα για τον δεύτερο και τελειωτικό γύρο αντίστασης στο μεσοπρόθεσμο. Τότε βέβαια δεν γνωρίζαμε ότι οι Έλληνες θέλουν το μνημόνιο και τα μέτρα όπως σήμερα.
Τότε νομίζαμε ότι μας αξίζει κάτι καλύτερο, πιστεύαμε ότι είχαμε χούντα και ότι καμία νομιμοποίηση δεν είχε η τότε κυβέρνηση να αποφασίζει για μας χωρίς εμάς.
Ευτυχώς τελικά για το καλό της δημοκρατίας τα τάγματα ασφαλείας, έχοντας καταλάβει αυτό που εμείς αδυνατούσαμε τότε να πιστέψουμε, επέβαλαν με υπερβάλλοντα ζήλο την τάξη πλακώνοντας όλους εμάς στο χημικό και στο ξύλο.
Φανταστείτε στην επανάσταση του 21(όχι ότι παίζει σύγκριση στα δύο αυτά, απλά για το παράδειγμα) να καθόντουσαν οι οπλαρχηγοί κάνοντας εκλογές και να ανακάλυπταν ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων ήθελε τους Τούρκους. Αντίστοιχα σε άλλες επαναστάσεις για εργασιακά δικαιώματα, αγώνες για το 8ωρο και την ασφάλιση να ανακαλύπτεις μετά από ένα χρόνο ότι η πλειοψηφία του κόσμου θέλει (για τους δικούς της λόγους) την ανασφάλιστη και 16ωρη εργασία.
Χούντα-καταπίεση-αδικία είναι έννοιες που υπάρχουν τελικά μόνο στο μυαλό αυτών που καθημερινά ξυπνάνε μέσα από έναν ύπνο γεμάτο όνειρα για την ζωή τους και το μέλλον.
Ο θάνατος, λένε, είναι ύπνος χωρίς όνειρα ομοίως θα πρόσθετα και η ζωή στην Ελλάδα του 48% του μνημονίου.
Για σχολιασμό αντιρρήσεις και παπαρολογία με βρίσκεις εδώ @Tattookolou (twitter)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου