Περιμένοντας την νεκρανάσταση του Τσε

Βγήκαν τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ισπανία και νίκησαν οι δεξιοί καταποντίζοντας τους σοσιαλιστές που κυβερνούσαν έως τώρα.
Στην Ισπανία με το τεράστιο ποσοστό ανέργων και τις λαϊκές αντιδράσεις, τους αγανακτισμένους και το Δντ στα πρόθυρα.

Ότι θα γίνει δηλαδή στην Ελλάδα όταν γίνουν εκλογές.


Έχει ξεκινήσει ένας υπολογισμός από διάφορα μπλογκ για το ποσοστό της αποχής που είναι πολύ μεγάλο και όλα καταλήγουν στην διαπίστωση ότι ο πραγματικός νικητής είναι η αποχή.
Είναι όλοι αυτοί που γύρισαν την πλάτη στο πολιτικό σύστημα.
Μπράβο... τα  συγχαρητήρια μου.
Και τώρα;


Έχουμε την χαρά στην Ελλάδα να είμαστε πρωτοπόροι  στην πολιτικό-οικονομική τεχνολογία.
Είμαστε τα πειραματόζωα δοκιμάζοντας ότι σκεφτούν οι τράπεζες και οι αγορές πριν το θέσουν σε παγκόσμια κυκλοφορία.


Στις τελευταίες μας  εκλογές η αποχή ήταν νικήτρια και όπως όλα δείχνουν και στις επόμενες εκλογές θα είναι και πάλι.
Θριαμβεύει ο κανένας που μέχρι πριν από μερικές μέρες δεν ξέραμε ποιος είναι ακριβώς.
Σήμερα μάθαμε ότι ό κανένας είναι ο Παπα-δήμιος.


Αυτή μας την στάση την έβαλαν στα εργαστήρια τους οι αγορές και έπειτα από πειράματα έφτιαξαν μια φόρμουλα που έδωσε στον κανένα σάρκα και οστά.
Μέχρι τώρα πιστεύαμε ότι με το να απέχουμε αφήναμε την τύχη μας στον διπλανό μας πασόκο ή νεοδημοκράτη αλλά τα άλματα της τεχνολογίας που έχουν επιτελεστεί στην χώρα μας το πήγαν ένα βήμα παρακάτω.


Την τύχη μας δεν την καθορίζει πλέον ο διπλανός μας αλλά η Μέρκελ και ο Σαρκοζί.
Αφού εμείς οι πολλοί δεν θέλουμε να πάρουμε την ευθύνη της απόφασης να ψηφίσουμε κάποιον γιατί τίποτα δεν μας εκφράζει 
-(περιμένουμε την νεκρανάσταση του Τσε για να κάνουμε τον κόπο να πάμε στις κάλπες - αν και σε αυτή την περίπτωση είμαστε οι τελευταίοι που θα κατάφερνε ο Τσε να  πείσει) -
οι Ευρωπαίοι εταίροι, μας βγάζουν από την δύσκολη θέση και βάζουν αυτοί τον κανένα.(σύντομα και στην Ισπανία).


Αυτόν που δεν διάλεξε κανείς συγκεκριμένα αλλά όλοι εμείς που αρκούμαστε στην ευκολία του να αποποιούμαστε την ευθύνη μας λέγοντας με χαρά και καμάρι:

"εγώ δεν ψήφισα κανέναν πούστη από αυτούς άρα δεν φταίω".


Έχουμε κλάσει μια μάντρα αρχίδια του πολιτικού συστήματος με την λογική ότι η αποχή από αυτό θα του δώσει ένα μάθημα το οποίο θα το οδηγήσει στην αλλαγή.
***θα μπορούσε να φέρει την αλλαγή αν συνοδευόταν με αγώνες, αλλά βλέπετε εσείς το 50% του ελληνικού λαού να είναι στους δρόμους;***


Αποτέλεσμα αυτού είναι το μεγάλο ποσοστό του λαού  να μην εκπροσωπείτε από κανέναν αφήνοντας χώρο στο φασιστικό λάος με το ελάχιστα πραγματικό ποσοστό ψηφοφόρων να έχει θέση στην βουλή.
Αν όλοι κάτι ψηφίζαμε το λάος θα έπαιρνε 0,κάτι %. 


Η αλήθεια είναι ότι τίποτα δεν αλλάζει με την αποχή αλλά με την συμμετοχή.
(συμμετοχή όχι κάθε τέσσερα χρόνια αλλά συμμετοχή καθημερινά στα κοινά).
Τίποτα δεν θα αλλάξει με την αποχή από ένα κόμμα της αριστεράς που μένει με τους ίδιους κολλημένους ψηφοφόρους.
Καμιά καινούρια ιδέα μας δεν θα μπει από το παράθυρο αν δεν έχουμε μπει εμείς που είμαστε φορέας της από την πόρτα.
Κανείς δεν θα ακούσει την ιδέα μας αν δεν είμαστε εκεί για να την πούμε.


Τουλάχιστον θα μπορούσαμε να έχουμε το πρέπον για την εποχή χιούμορ και να βάζαμε τον Λεβέντη ας πούμε, στην βουλή να τους εύχεται καρκίνο σε κάθε τους συνεδρίαση.
Για φανταστείτε το λίγο.
Να έβλεπε το πολιτικό σύστημα και η Ευρώπη ότι προτιμούμε να έχει θέση στην βουλή ο Δημοσθένης Βεργής έναντι του Χρυσοχοίδη.
Και μη μου πει κανένας ότι θα τα έκανε περισσότερο χάλια ο γραφικός Λεβέντης από αυτούς που είναι τώρα μέσα στην βουλή ή ότι ο Λεβέντης είναι πιο νούμερο από τον Καρατζαφέρη.


Ίσως ότι δεν κάνει η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή μας να μπορούσε να το κάνει το χιούμορ μας.


*Αν η αποχή ήτανε ζημιογόνα για το πολιτικό σύστημα τότε η υποχρεωτική ψήφος δεν θα είχε καταργηθεί(ουσιαστικά) ποτέ.


*Ίσως αν έπρεπε υποχρεωτικά να ψηφίσουμε κάτι τότε θα ασχολούμασταν αρκετά με τα κοινά ώστε αυτό το κάτι να αξίζει την ψήφο μας.




το κωλόπαιδο @Tattookolou(twitter)