Κάποτε ένας φίλος, μου ζήτησε να διαβάσω κάποιες σκέψεις του σχετικά με ένα βιβλίο που ετοίμαζε.
Ήτανε η εποχή της Αργεντινής και θυμάμαι να παρακολουθώ τα γεγονότα αυτά με στεναχώρια και έκπληξη. Το να συμβεί κάτι αντίστοιχο εδώ φάνταζε τότε αδύνατο.
Ήτανε επίσης η εποχή που όλοι είχαμε έναν Αλβανό από πίσω μας να κάνει για εμάς όλες τις κωλοδουλειές που βαριόμασταν ή νιώθαμε ανώτεροι για να καταπιαστούμε με αυτές.
Το βιβλίο αυτό λοιπόν εξιστορούσε τις περιπέτειες ενός Έλληνα που για να αποφύγει την στράτευση έφυγε στην Αλβανία. Έγινε δηλαδή Έλληνας μετανάστης στην Αλβανία.
Μετά από διάφορες κακουχίες γύρισε στην Ελλάδα σαν Αλβανός μετανάστης αυτή την φορά και το βιβλίο εξιστορούσε από εκεί και πέρα την ιστορία των περισσότερων Αλβανών μεταναστών μέσα από τα μάτια ενός Έλληνα.
Χθες έβλεπα στην Νετ μία εκπομπή που έδειχνε τα Τίρανα έχοντας σαν κεντρικό θέμα τις ελληνικές επιχειρήσεις που έχουν ανοίξει εκεί τα τελευταία χρόνια λόγο της ραγδαίας ανάπτυξης της χώρας.
Μάλιστα μου έκανε εντύπωση ότι τα Τίρανα όπως έλεγε το ρεπορτάζ είναι ασφαλής πόλη, πολύ περισσότερο από την Αθήνα.
(ένας ψηφοφόρος του Λάος θα έλεγε εδώ " εμ βέβαια αφού όλοι οι Αλβανοί έχουν έρθει στην Αθήνα").
"Έλληνας μετανάστης στην Αλβανία ; Δεν μου κολλάει με την καμία.
Δεν θα πιάσει ρε. Είναι τραβηγμένο απ τα μαλλιά
Θα πρέπει να ταυτίζεσαι κάπως με τον ήρωα και αυτό εδώ είναι ακραίο.
Κανείς Έλληνας δεν μπορεί να ταυτιστεί με τον Αλβανό που έρχεται εδώ πόσο μάλλον με κάποιον Έλληνα που πάει στην Αλβανία
Πάλι καλά που έβαλες την αποφυγή της στράτευσης σαν λόγο μετανάστευσης και όχι τίποτα οικονομικές δυσχέρειες, θα γελάγανε και οι πέτρες."
Αυτό του είπα.
10 χρόνια μετά ...
Φιλαράκι, αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές ,
έκανα λάθος ... συγνώμη .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου