Η θάλασσα με τα κωλοδάχτυλα

Μικρός θυμάμαι έναν θείο μου,ευτυχισμένο άνθρωπο παρά τις δυσκολίες του,που μου έλεγε "όταν μεγαλώσεις ανιψιέ μην γίνεις ο άνθρωπος του Σαββατοκύριακου".
Αν μπορούσαμε να δώσουμε έναν ορισμό στον "άνθρωπο του ΣΚ " θα ήταν αυτός του οποίου η ζωή αρχίζει παρασκευή βράδυ και τελειώνει δευτέρα πρωί αν δεν έχει τελειώσει ψυχολογικά από την Κυριακή το βράδυ.




Ξυπνάγανε όλοι την Δευτέρα το πρωί και παρακαλάγανε να περάσει η εβδομάδα γρήγορα γρήγορα και να έρθει πάλι το σκ για να ζήσουν σαν άνθρωποι για λίγο και να κάνουνε αυτό που θέλουν. Στην ουσία παρακαλούσανε να περάσει η ζωή τους όπως κάναμε και στον στρατό για παράδειγμα που πρόθυμα θα διαγράφαμε 18 μήνες από την ίδια μας την ζωή.
Είμαι σίγουρος ότι αν υπήρχε η δυνατότητα να κάνεις forward την ζωή σου θα ζούσες το πολύ πέντε με δέκα χρόνια.


Θείε να ξέρεις λοιπόν ότι τα κατάφερα, δεν έγινα ο άνθρωπος του σκ,
...δεν έγινα διότι πολύ απλά δεν υπάρχει πια.


Ο άνθρωπος του Σκ δεν υπάρχει σήμερα διότι η χούντα που μας κυβερνά δεν αφήνει ούτε δυο μέρες να αφιερώσει κάποιος στον εαυτό του και στους δικούς του ανθρώπους. Δεν υπάρχει χρόνος που να μην ανήκει στον εργοδότη σου και δεν υπάρχει ελεύθερος χρόνος που να μην ανήκει στα χουντοκάναλα.


Τι απέγινε λοιπόν ο άνθρωπος του σκ; 


Πότε δίνει πλέον ο σημερινός Έλληνας ραντεβού με την ζωή του;


Αν είχαμε μια ατζέντα και ψάχναμε κενό για κλείσουμε ραντεβού με το πολυτιμότερο αγαθό σε αυτό τον κόσμο πότε θα ήταν αυτό;


Μα φυσικά το καλοκαίρι...yeahhh


Στο διάστημα που μεσολαβούσε μεταξύ των καλοκαιριών τα προηγούμενα χρόνια είχα να θυμάμαι ταξίδια,βόλτες,ταινίες,θέατρα,εστιατόρια,πάρτυ και γενικά αναμνήσεις από ελεύθερο ποιοτικό χρόνο.
Ποιοτικό εννοώ τον χρόνο που είναι απαλλαγμένος από σκοτούρες και έννοιες  αφιερωμένο στην εκάστοτε στιγμή. 
Την κάθε ανούσια ή μεγάλη στιγμή που μπορούσα να την ζήσω ολοκληρωτικά και όχι με το μυαλό μου στα κωλοδάχτυλα που με περιμένουν στην γωνία.
Από το περσινό καλοκαίρι μέχρι το φετινό έχω μόνο να θυμάμαι το σύνταγμα παρόλα αυτά που ζήσαμε.
Όλοι θέλουμε ένα διάλειμμα από την επανάσταση(αν υπάρχει αυτό), να πάμε σε κάποια παραλία(όσοι μπορούμε βέβαια),
να αλλάξουμε παραστάσεις και να καθαρίσουμε το μυαλό μας.


Έχουμε(όχι όλοι βέβαια) μια βδομάδα  στην καλύτερη για να κάνουμε διακοπές και να ζήσουμε ότι δεν μας αφήσανε να ζήσουμε τον υπόλοιπο χρόνο.
Μια βδομάδα άδεια από την φυλακή,μια εβδομάδα στην οποία πρέπει να στριμώξουμε τις καλύτερες στιγμές μας και να βγάλουμε φωτογραφίες απόδειξη ότι το 2011 ζήσαμε και σαν άνθρωποι.


Μπορεί κάποιοι να καταφέρουμε να πάμε σε κάποια παραλία φέτος, να δώσουμε αγάντα στον αγώνα και να κάνουμε ανακωχή, όχι με το κράτος αλλά με τον ίδιο μας τον εαυτό κυρίως.
Δυστυχώς όμως σε όποια παραλία και να πάμε σε όποια θάλασσα και να κολυμπήσουμε δεν θα μπορέσουμε να βγάλουμε από το μυαλό μας  ότι τον Σεπτέμβρη όλοι μαζί θα κολυμπάμε στην θάλασσα του μεσοπρόθεσμου,του φόβου,της φτώχειας της ανέχειας,των ατελείωτων ωρών εργασίας δίχως πληρωμή ή της ανεργίας. 


Όλοι θα γεμίσουμε τα πνευμόνια μας με  μια βαθιά καλοκαιρινή ανάσα και αμέσως μετά θα κάνουμε μακροβούτι στην θάλασσα του υπόλοιπου χρόνου της ζωής μας 


....στην θάλασσα με τα μεγάλα κύματα και τους αιμοσταγείς καρχαρίες.....


στην θάλασσα με τα κωλοδάχτυλα.
το κωλόπαιδο tattookolou