Η χώρα καταστρέφετε, το άσυλο καταργείται και τα πανεπιστήμια τα οποία κάνανε κατάληψη κάποτε για ψύλλου πήδημα και οι φοιτητές πλημμύριζαν τους δρόμους τώρα δε τους βλέπουμε πουθενά.
Αν εξαιρέσουμε κάποιες συγκεκριμένες φοιτητικές ομάδες που πάντα είχαν ενεργό ρόλο στους αγώνες οι τεράστια πλειοψηφία των φοιτητών είναι απούσα.
Δε ξέρω τι πρέπει να γίνει πια για να ευαισθητοποιηθούν, πλέον πιστεύω πως μόνο μια ποταπαγόρευση θα τους έβγαζε στους δρόμους.
Το να το κάνεις κορνίζα δε γεμίζει το στομάχι σου και όλα αυτά τα παιδιά θα πρέπει να καταλάβουν ότι αυτά, τα πιο παραγωγικά τους χρόνια, θα τα περάσουν στην ανεργία, την παρακμή και την κατάθλιψη γιατι στα επόμενα 10 χρόνια φως δε θα υπάρξει.
Επίσης και βολεμένοι να νιώθουν δε πιστεύω ποτέ πως θα μπορούν να είναι ευτυχισμένοι όταν σε μερικά χρόνια θα βλέπουν τους γύρω τους να υποφέρουν, αν και κατά την άποψη μου αυτοί θα υποφέρουν γιατί δεν έχουν μάθει ποτέ να παλεύουν.
Υ.Γ Τίποτε ποτέ μη το θεωρείτε δεδομένο, ειδικά το χρήμα. Αρκεί μια αρρώστια για να σε κάνει δυστυχισμένο και να σε εξαθλιώσει οικονομικά εσένα και την οικογένεια σου.
ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΟΜΟΙΟΤΗΤΑ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΑ
paxi entero
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου