Η χθεσινή μέρα ήταν μια ήττα της αστικής δημοκρατίας από πολλές πλευρές. Δεν θα σταθώ στο γεγονός πως μία κυβέρνηση έχει διορίσει έναν τραπεζίτη πρωθυπουργό χωρίς να τον έχει εκλέξει ο λαός. Ούτε πως το κόμμα που έχει διορίσει αυτόν τον πρωθυπουργό έχει χάσει ήδη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία (αρχή της δεδηλωμένης) και παρόλα αυτά κυβερνά.
Όμως δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια στο γεγονός πως από την αρχή της πάνδημης διαμαρτυρίας τον περασμένο Μάιο, χθες, οι πολίτες επέλεξαν ως προστάτες τους όχι αυτούς που πληρώνουν για να το κάνουν και είναι θεσμικά κατοχυρωμένος ο ρόλος τους, αλλά τους αναρχικούς. Ούτε να μην ανοιγοκλείνω έκπληκτος τα μάτια όταν βλέπω και διαβάζω πως αυτό που έμεινε από τη χθεσινή μεγαλειώδη συγκέντρωση του πλήθους είναι οι στάχτες κτηρίων και τραπεζών.
Ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Χθες το μεσημέρι, σε αντίθεση με όλες τις δεκάδες συγκεντρώσεις που έγιναν τους τελευταίους 10 μήνες, ο κόσμος δεν μαζεύτηκε στο Σύνταγμα δυο ώρες μετά το κάλεσμα. Ενώ άλλες φορές το κάλεσμα ήταν στις 5 κι οι περισσότεροι έρχονταν από τις 6μισι και μετά, είχε συμβεί το μοναδικό να είναι γεμάτο κόσμο ήδη από τις 5 παρά. Στις 5μισι δεν έπεφτε καρφίτσα ούτε στο Σύνταγμα, ούτε στους γύρω δρόμους ενώ ήδη υπήρχαν και κάποιες χιλιάδες κόσμου του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια και στην Ακρόπολη και συνεχώς κατέφθανε κόσμος τόσο από την Ομόνοια, όσο και από τους σταθμούς του Μετρό Μοναστηράκι και Ακρόπολη (ένα ακόμα πεντακάθαρο σημάδι πως η κυβέρνηση φοβόταν την λαϊκή αντίδραση και ήθελε απεγνωσμένα να δυσκολέψει την πρόσβαση του κόσμου ήταν πως ενώ είχε ήδη κλείσει τους σταθμούς Μετρό Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο και Ευαγγελισμός, μετά από εντολές έκλεισε αδικαιολόγητα και το Μετρό Ακρόπολη ώστε η πρόσβαση να γίνει ακόμα δυσκολότερη!).
Μέχρι τις 5μισι λοιπόν τα πράγματα ήταν όμορφα, ειρηνικά και θα μπορούσε να πει κάποιος πως η δημοκρατία γιόρταζε σε όλο της το μεγαλείο. Όμως, εντελώς απρόκλητα και απροκάλυπτα, οι δυνάμεις καταστολής άρχισαν να ρίχνουν χημικά στο πλήθος, αδιακρίτως, για να προκαλέσουν την διάλυσή του προτού ακόμα φτάσει η συγκέντρωση στο ζενίθ της. Δεν είναι τυχαίο πως τα παπαγαλάκια του Σκάι ανέφεραν πως ο κόσμος φεύγει από το Σύνταγμα κι η ώρα δεν ήταν ούτε 6 ακόμα. Η προσπάθεια τρομοκράτησης τόσο από τα ηλεκτρονικά μέσα όσο και από τις εφημερίδες είχε ξεκινήσει δυο μέρες πριν και αρκούσε να παρακολουθήσει κάποιος τηλεόραση ή να δει τα πρωτοσέλιδα στα περίπτερα. Οι Γλέζος και Θεοδωράκης ήταν μόνο τα επώνυμα παραδείγματα αυτών που δέχθηκαν τα χημικά, αλλά οι χιλιάδες του κόσμου ξέρουν να μιλήσουν για το αίσθημα ασφυξίας καλύτερα από όλους.
Και τότε, συνέβη το αναπάντεχο. Μια ομάδα μαυροντυμένων από την Πανεπιστημίου ξεκίνησε να φωνάζει συνθήματα και να κατευθύνεται προς τα εκεί όπου τα ΜΑΤ έδιωχναν με το έτσι θέλω τον κόσμο. Ο κόσμος παραμέρισε, άρχισε να τους χειροκροτεί και να τους φωνάζει «μπράβο», «γαμήστε τους», «επάνω τους» και άλλα τέτοια ενώ με τη σειρά τους οι αναρχικοί τους έλεγαν «ελάτε μαζί μας».
στιγμές συγκίνησις προχθές πραγματικά με , με γυναίκες 50-60 χρόνων και όχι μόνο να παρακινούν τους νέους που ξήλωναν τα πεζοδρομία να κάνουν ντου στα ματ τα χουντοκαναλα μέχρι και τις 7 κάνανε λόγο για 15,000 κόσμο αλλά πρέπει να ήταν εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου που κατέβηκε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε παιδιά, συγνώμη, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ ότι βλέπετε σα νίκη αυτό το πράγμα, αυτή την κατασταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβασα το άρθρο και καταλαβα οτι οντως, καμια σχεση τα γεγονοτα οπως τα αντιληφθηκα εγω απο μακρια με το πως ηταν στον δρομο - κι ας προσπαθησα να πονηρευτω και να βγαλω νοημα, αφου ξερω ποσο πουλημενα τσογλανια ειναι οι δημοσιογραφοι στα κυριαρχα μμε, παλι δε θα μπορουσα να φανταστω οσα περιγραφονται στο αρθρο...
Όμως και πάλι, αφού τα μέτρα πέρασαν και οι εν λογω πορειες δεν είχαν καποιο απτο οφελος, εμενα με ηττα μου φαινεται. Για να είμαι ακριβής, οτι ζουμε το τελευταιο διαστημα μου φαινεται με πανωλεθρια, με ενα 15-0 χωρις ουτε το γκολ της τιμης!
'Ισως, σκέφτομαι, η διαφορά να ειναι στην οπτικη γωνια. Δηλαδη, ακριβως επειδη εγω δεν ημουν εκει, στο δρομο, ωστε να νιωθω οτι πραγματικα αγωνιζομαι για να αλλαξουν τα πραγματα - κι οταν εχεις αποδεχτει την προκληση της παλης, η καθε καλυτερευση στον αγωνα αυτο σου φαινεται με επιτυχια αφου εξαλλου εχεις ηδη αποδεχτει τα μειονεκτηματα και τις αδυναμιες σου. Ακόμα παραπάνω, αντιλαμβάνεσαι και μονο το οτι συμμετεχεις και αγωνιζεσαι ως επιτυχια, επειδη ελπιζεις οτι κ αλλοι θα κανουν το ιδιο. Σωστα και λογικα ολα.
Αλλα και παλι, ΚΑΙ ΠΑΛΙ ρε παιδια, δεν μου ρχεται να το πω νικη αυτο το πραγμα. Νικη ειναι να συνεχιζουν να ανατρεπονται οποιες δημοκρατικες δομες υπαρχουν στην ελλαδα; νικη ειναι να συνεχιζουν να μας ασκουν ψυχολογικη βια μεχρι εξευτελισμου τα μμε και οι πολιτικοι μεσω αυτων; το κυριοτερο, νικη ειναι να συνεχιζουν να το κανουν χωρις σοβαρη αντισταση, οταν ενα και μονο δυνατο ΟΥΣΤ απ το λαο θα εφτανε για να πανε στο διαολο ολοι τους;
Ίσως να παρατηρουνται σημαδια ενθαρυντικα για κατι καλυτερο - δλδ θα μπορουσε καποιος να πει δημιουργουνται οι συνθηκες μιας νικης.
Το προβλημα μου ειναι, για να γινω σαφης, πως βλεπω γυρω μου και εχω την πεποιθηση οτι και στην κοινωνια υπαρχουν εκατομυρια ανθρωπων που θα αντιδρουσαν, αν μπορουσαν μοναχα να δουν τι γινεται. Δηλαδη ειναι τραγικο, αλλα οι περισσοτεροι δεν μπορουν να δουν το προβλημα συνολικα και να στοχοποιησουν την/τις αιτιες εστω και σε βασικο επιπεδο - κι αυτο ειναι που με τρελαινει γιατι μιλαω για ανθρωπους των οποιων η ηθικη δεν εχει διαφθαρει πια τοσο πολυ, που οι πραξεις τους ακομα προσανατολιζονται απο μια αισθηση δικαιου. Τελικα, δεν μπορω να βγαλω απ το μυαλο μου ποσο μεγαλο αποτελεσμα θα ειχε αν αυτοι οι ανθρωποι "ξυπνουσαν" και ποσο πραγματικα μεγαλη θα ηταν μια νικη σε αυτο το ενδεχομενο. Οπως παμε τωρα, κι αυτο θα γινει τελικα αλλα μοναχα οταν ειναι αναποφευκτο δλδ τοσο αργα που θα εχουμε χασει πολλα και οι συνεπειες αγνωστες...