k o l o p a i d a: Σκάστε ... δεν αντέχω άλλες συζητήσεις για την κρίση.

Το hashtag της ζωής μας τον τελευταίο καιρό είναι η #κρίση.

Είναι παντού, στην παρέα μας, στο εργασιακό μας περιβάλλον, στο σπίτι μας αλλά και στην καθημερινή μας επικοινωνία με τον οποιοδήποτε.

Μετά το καλημέρα ή το καλησπέρα και σίγουρα πριν το καληνύχτα το θέμα το οποίο κυριαρχεί είναι η κρίση.

Όλοι συζητάνε ακριβώς τα ίδια πράγματα,παπαγαλίζουν τις ίδιες απόψεις των ΜΜΕ και το σπάνε με κάτι που έχουν τελείως επιπόλαια ακούσει ή διαβάσει από κάπου καταλήγοντας σε ψαγμένα σενάρια παγκόσμιας συνωμοσίας.

Τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια και τα ίδια.

Λέω κάτι και στην προσπάθεια μου να το ενισχύσω το αναιρώ με κάτι άλλο το οποίο το αναιρώ στην συνέχεια με κάτι άλλο και το συνονθύλευμα της σκέψης που προκύπτει είναι η εμπεριστατωμένη άποψή μου για το τι συμβαίνει.

Ξεκινώ πάντα με αυτό που ξέρω καλά από τότε που γεννήθηκα ότι φταίνε οι πούστηδες οι πολιτικοί.

Στην συνέχεια εισάγω τα καινούρια στοιχεία που μου έχουν εμφυτέψει τα ΜΜΕ ότι φταίει ο τεμπέλης λαός και η λαμογιά που έχουμε εμείς οι Έλληνες παραθέτοντας προσωπικά παραδείγματα από υδραυλικούς που δεν μου έδιναν απόδειξη ή δημόσιους υπαλλήλους που με ταλαιπωρούσαν και καταλήγω από το πουθενά στον δουλευταρά περήφανο Έλληνα που του έχουν στήσει ένα άσχημο παιχνίδι στην πλάτη του τα ξένα συμφέροντα.

Πάνω σε αυτή την δομή σκέψης κυκλώνω το πρόβλημα και στέκομαι στους πυλώνες που με βολεύουν κάθε φορά και με έναν μαγικό τρόπο έχω πάντα δίκιο αφού έχω αποφανθεί πως τελικά φταίνε τα πάντα

Γουστάρω... είμαι συνειδητοποιημένος πολίτης, ξέρω τι φταίει.

Και μετά;;;

Μετά τίποτα αυτό ήτανε, δεν υπάρχει μετά.

Δεν αναλύω ένα πρόβλημα με στόχο να βρω την λύση του.

Αν πραγματικά ήξερα τι φταίει θα είχα να προτείνω κάτι αλλά εδώ κουβέντα να γίνεται.

Φανταστείτε ένα τροχαίο ατύχημα κάπου στην εθνική ας πούμε όπου ενώ ο άλλος ψυχορραγεί στην άσφαλτο, εμείς έχουμε μαζευτεί και αναλύουμε το τι έφταιξε.

Καθόμαστε λοιπόν από πάνω του και λέμε ότι φταίει ο δρόμος που είναι καρμανιόλα και όπως όλοι λέγαμε αυτό αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε. Το είχαμε προβλέψει όπως τα πάντα σε αυτή την ζωή.

Ποιος φταίει λοιπόν για τον δρόμο καρμανιόλα;

Οι πολιτικοί βέβαια που τσεπώνουν τα λεφτά από τα διόδια κι εμείς σκοτωνόμαστε.

Φταίμε όμως κι εμείς που τους ψηφίζουμε αλλά αυτοί είμαστε αυτά μας αξίζουν.

Αλλά κι εσύ ρε μαλάκα τραυματία.... εσύ φταις... τι τρέχεις σε αυτό τον κωλόδρομο;

Και η κουβέντα κάνει κύκλους αφήνοντας τον τραυματία αβοήθητο στην άσφαλτο μη συνειδητοποιώντας ότι αν υπάρχει μια ελπίδα να τον σώσουμε είναι πράττοντας το αυτονόητο και ότι αυτό που τελικά του δίνει την χαριστική βολή είναι η δική μας απραξία και η επιλογή μας να είμαστε παρατηρητές - αναλυτές σε αυτό που διαδραματίζεται μπροστά μας είτε είναι η κρίση, είτε είναι το περιβάλλον, είτε είναι ένα ατύχημα.

Βεβαίως και οφείλουμε να συζητήσουμε για το τι φταίει για εδώ που φτάσαμε.

Βεβαίως και οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι στην θέση του τραυματία αύριο μπορεί να είμαστε εμείς ή κάποιος δικός μας άνθρωπος και ότι όσο θα τρέχουμε σαν παλαβοί σε δρόμους καρμανιόλες που έχουν αφήσει οι διεφθαρμένοι πολιτικοί που εμείς ψηφίζουμε κινδυνεύουμε όλοι.

Οφείλουμε όμως πρώτα απ όλα να πράξουμε το αυτονόητο.

Όταν πεθαίνει ο άλλος τον τρέχεις στο νοσοκομείο και αν την βγάλει την έβγαλε.

Όταν σου γαμανε την ζωη βγαίνεις στους δρόμους.

Μπορεί ο άλλος να μην μπορούσε να σωθεί.

Μπορει ο κόσμος να μην αλλάζει μόνο με σένα.

Μπορεί η κυβέρνηση να είναι ανίκητη,

οι ξένες δυνάμεις να μην παλεύονται με τίποτα,

το μεγάλο σχεδιο των μασόνων πανίσχυρο ή το πλανο του θεού μη αναστρέψιμο.

Όμως τότε και μόνο τότε θα ξέρεις ότι απ όλα αυτά το μόνο που δεν έφταιξε τελικά για το οτι υπέκυψε ο τραυματίας ή ότι έζησες μια ζωή σκατά είσαι εσύ.

Εσύ έκανες ότι μπορούσες.

Στις 3 του Σεπτέμβρη καλούμαστε όλοι να πράξουμε το αυτονόητο κατεβαίνοντας στο Σύνταγμα.

Ίσως δεν είναι η λύση αλλά είναι μια προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε για να την βρούμε.

Αλλιώς ας συνεχίσουμε να προβάρουμε τους επικήδειους και τις αναλύσεις μας για το μέλλον που ψυχορραγεί μπροστά στα μάτια μας.

Υσ.

Μην κατεβείτε πάλι όλοι διότι βγάζει εξανθήματα ο τουρισμός μας και μπορεί να σηκώσει κάνα πυρετό.

Χρησιμοποιείστε την δικαιολογία νούμερο 2 με τις φασαρίες από τους αλήτες που δεν σας αφήνουν να διαδηλώσετε.

Οι δικαιολογίες νούμερο 3 και 4 ότι το κίνημα της άμεσης δημοκρατίας είναι ασαφές χωρίς συγκεκριμένους στόχους και ότι έτσι δεν λύνονται τα προβλήματα ΙΣΧΥΟΥΝ ΚΑΝΟΝΙΚΑ

Τέλος γνωρίζουμε ότι ο καναπές είναι πολιτική άποψη και όχι δείγμα απραξίας όπως επίσης και ότι έχετε βρει τον τρόπο με τον οποίο θα λυθούν τα προβλήματα που μας απασχολούν και σας ενημερώνουμε ότι εμείς που δεν μπορούμε να σκεφτούμε παραπάνω θα περιμένουμε όλοι μαζί με ανυπομονησία στους δρόμους και στις πλατείες τις ανακοινώσεις σας ώστε να πανηγυρίσουμε μαζικά.