Η κυβέρνηση συνεχίζει να κάνει κακές διαπραγματεύσεις. Να έχει στο μυαλό της τα συμφέροντα των λίγων. Να προωθεί την βίαια ανακατανομή εισοδημάτων και περιουσιών σε βάρος των πολλών, μισθωτών, συνταξιούχων, μικρομεσαίων επιχειρηματιών. Δίνει χρόνο στους δανειστές μας να τακτοποιήσουν τα του οίκου τους και όπως πρώτος έγραψα πριν 15 μήνες να αγοράσουν φτηνά την δημόσια περιουσία. Με ψέματα δε, προσπαθεί να συγκαλύψει τις στην καλύτερη περίπτωση ανοησίες της. Ως δε προς την χειρότερη, δεν θα ήθελα καν να αναφερθώ δημόσια.
Τι υποστηρίζει η κυβερνητική προπαγάνδα;
Η κυβέρνηση παρουσιάζει ότι αποκόμισε στη σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης τρία κέρδη: την επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων, κατά ένα τοις εκατό μικρότερο επιτόκιο και δυνατότητα αγοράς ομολόγων από ειδικό μηχανισμό. Υπολογίζει, λέει η προπαγάνδα της ότι με αυτά κέρδισε έξη δισεκατομμύρια. Επιπλέον, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι μπόρεσε και αποκόμισε αυτά τα κέρδη διότι απέδειξε ότι εργάστηκε τον προηγούμενο χρόνο σκληρά και ως βραβείο αυτής της στάσης της επήλθαν οι καλύτεροι δανειακοί όροι. Μάλιστα, έβαλε τα μέσα του Μνημονίου να ανακοινώσουν με τρόπο ειρωνικό ότι όσα εκείνη κατάφερε δεν τα κατάφερε η Ιρλανδική κυβέρνηση, η οποία «δεν μπόρεσε» να διασφαλίσει χαμηλότερο επιτόκιο όπως η Ελλάδα. Πρόκειται για μια όμορφη εικόνα που θα ξεθωριάσει πολύ γρήγορα. Πιο συγκεκριμένα:
Πρώτον, η κυβέρνηση έδωσε πολλά για να πάρει σχετικά λίγα Η επιμήκυνση και ο περιορισμός των επιτοκίων ασφαλώς διευκολύνουν τις χρηματικές ροές του ελληνικού δημοσίου. Όμως το σύνολο των επιτοκίων συνολικά μάλλον θα είναι μεγαλύτερο. Κατά συνέπεια αυτά τα περί δισεκατομμυρίων που «γλίτωσε» η χώρα είναι φύκια που πωλούνται από την κυβερνητική προπαγάνδα ως μεταξωτές γιρλάντες. Το ποσό που αναφέρει η κυβέρνηση δεν προκύπτει από πουθενά. Αν ήταν αληθινά δεν έχει παρά να δώσει στη δημοσιότητα το συνολικό ποσό που θα πληρώσει τελικά η Ελλάδα προκειμένου να αποπληρώσει τα 110 δισεκατομμύρια. Επιπλέον, η μείωση αυτή του 1% μπορεί να αφανιστεί μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα αν δεν έχει διασφαλιστεί ότι δεν θα ακολουθήσουν τα ελληνικά επιτόκια τις αυξήσεις που ετοιμάζεται να κάνει στα επιτόκια η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Δεύτερον, οι αλλαγές που έγιναν δεν ήταν αποτέλεσμα επιβράβευσης, αλλά μέτρα που έλαβαν οι δανειστές σε συνεννόηση με τους δανειζόμενους προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα πληρωθούν οι δόσεις καθώς και να αποκτήσουν εγγυήσεις που δεν είχαν προηγούμενα. Όπως έχω αποδείξει σε πολλαπλά κείμενα ήταν αδύνατο για την Ελλάδα να αποπληρώσει τις δόσεις. Άρα οι δανειστές είχαν να επιλέξουν είτε να πάρουν πίσω τα χρήματά τους σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, είτε, πιθανά, να τα χάσουν. Κατά προέκταση διασφάλισαν τα δικά τους συμφέροντα, τα συμφέροντα των δικών τους τραπεζών και κατά προέκταση ορισμένων ελληνικών τραπεζών. Με άλλα λόγια η τοκογλυφία διασφάλισε ότι θα παραμείνει τοκογλυφία. Μάλιστα, η τοκογλυφία απέκτησε τη δυνατότητα να αγοράσει τα ελληνικά φιλέτα φτηνότερα από ότι προηγούμενα και με τους Έλληνες εργαζόμενους να δουλεύουν με μικρότερους μισθούς, συντάξεις και εισοδήματα. Κατά συνέπεια διασφάλισαν την τοκογλυφία τους και έχουν λαμβάνουν, επιπλέον, ως μπόνους την καρδιά του ελληνικού δημόσιου πλούτου. Κάτι που έχω καταγγείλει ότι θα συμβεί ήδη από τον Ιανουάριο του 2010.
Τρίτον, τα υποτιθέμενα βραβεία προς την Ελλάδα «για την καλή της συμπεριφορά» είναι στην πραγματικότητα διόρθωση των (κατά πολλούς σκόπιμων) παραλείψεων της αρχικής διαπραγμάτευσης για το μνημόνιο. Τότε που η Ελλάδα θα μπορούσε να είχε δανειστεί με καλύτερο επιτόκιο και με το εκτενέστερο δυνατό χρονοδιάγραμμα Εξάλλου ήταν από τότε ολοφάνερο, όπως επίμονα έγραφα από αυτή εδώ την στήλη, ότι το όλο σχήμα δεν έβγαινε και μετά από ένα χρόνο αναγκαστικά θα άλλαζα. Εκείνες τις «παραλήψεις» ήρθε να διορθώσει η τωρινή συμφωνία με πολύ βαρύ κόστος για την Ελλάδα. Υπολογίζεται ότι θα φτάσει συνολικά στα εκατό δισεκατομμύρια. Επιπλέον με τις συμφωνίες που έκανε ο Γ.Παπανδρέου στις Βρυξέλλες θα φορεθεί στην Ελλάδα η γερμανική κουλτούρα ως προς τον πληθωρισμό και την ανάπτυξη καθώς και ακραία νεοσυντηρητικά κουστούμια και φορέματα ως προς τις εργασιακές σχέσεις και την αμοιβή της εργασίας στην Ελλάδα.
Με άλλα λόγια, η Ελλάδα έδωσε ως ανταλλάγματα την ψυχή και το μέλλον της, προκειμένου να πάρει παπούτσια κατά ένα αριθμό μεγαλύτερα από εκείνα που λανθασμένα είχε αγοράσει πριν ένα χρόνο. Δεν θυμάμαι στην ευρωπαϊκή σύγχρονη ιστορία να υπήρξε μεγαλύτερο κόστος για αλλαγή συμφωνίας πριν από την απομάκρυνση από το ταμείο και αυτή η αλλαγή να βόλευε τόσο πολύ τον πωλητή / δανειστή. Εξάλλου οι πολίτες έχουν πολλές ίδιες εμπειρίες ως προς τους δανεισμούς. Γνωρίζουν ότι αν έχουν κάνει λάθος δανεισμό ως προς το επιτόκιο και το χρονοδιάγραμμά του, μπορούν να το αλλάξουν επιμηκύνοντας. Γνωρίζουν, όμως, ότι η διασφάλιση της τράπεζας είναι να αυξήσει το συνολικό ποσό τόκων που θα λάβει, ακόμα και αν το επιτόκιο είναι σχετικά μικρότερο. Αποκλείεται, όμως, να αποδεχτούν να τους πει η τράπεζα ότι προκειμένου να κάνει αυτή την αλλαγή οφείλουν να της δώσουν, πέραν της υποθήκης στο σπίτι τους, τα χρυσαφικά της οικογένειας σε εξευτελιστικές τιμές. Κάτι τέτοιο το ζητούν μόνο οι τοκογλύφοι και αν ενδώσει κάποιος στις απαιτήσεις τους μάλλον κλαίει για την κατάντιά του παρά πανηγυρίζει για τους νέους όρους που συμφώνησε μαζί τους. Και αν, επιπλέον, ο δανειστής του ζητήσει να του παραδώσει τα παιδιά του σε φτηνή τιμή, είναι σίγουρο ότι θα το αρνηθεί σε αντίθεση με την κυβέρνηση.
Τέταρτο, η Ελλάδα πήγε στις 11 του Μάρτη στη διαπραγμάτευση παραδομένη και έχοντας δώσει εγγυήσεις, ως δεν όφειλε, ότι θα στηρίξει κάθε πρόταση της Γερμανίας, ακόμα και σε βάρος της, που θα βοηθούσε να ξεπεράσει τις περσινές παραλήψεις και παράγοντας, πλέον, πολλαπλά καινούργια προβλήματα. Αντί προηγούμενα να πάει η Ελλάδα στην Ιρλανδία και να διερευνήσει τις δυνατότητες κοινού μετώπου πήγε και παραδόθηκε στο Ελσίνκι και στο Βερολίνο.
Οι αλαζονικές προπαγανδιστικές ανάγκες της κυβέρνησης είναι τέτοιες ώστε ως μια ακόμα Αισώπεια κολοβή αλεπού επιδεικνύει το 1% χαμηλότερο τόκο που έλαβε και «που δεν έλαβε η Ιρλανδία». Στην πραγματικότητα, η Ιρλανδία μπορούσε άμεσα να λάβει και θα λάβει τα ελληνικά επιτόκια. Εξάλλου και η ελληνική επιμήκυνση διευκολύνθηκε διότι την είχε ήδη λάβει η Ιρλανδία. Αυτό που έγινε είναι ότι η Ιρλανδία δεν βιάστηκε να συμφωνήσει. Διότι της ζητούσαν να αυξήσει την φορολογία στις επενδύσεις και στον επιχειρηματικό κύκλο από τα 12% στα 20%. Πρόκειται για την αντίστοιχη απαίτηση για το ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας που διατυπώθηκε και αποδέχτηκε αμαχητί η Ελλάδα.
Πέμπτο, ο πρωθυπουργός είπε ότι τα 50 δισεκατομμύρια δεν μας τα ζητήσανε, αλλά ήταν ελληνικό έργο. Δηλαδή, ότι το να τρώμε λιγότερο στο σπίτι είναι δική μας απόφαση και όχι της τράπεζας που μας έδωσε το στεγαστικό. Αλλά, γνωρίζει κανείς κανέναν δανειστή που για όρους που δεν ζήτησε και δεν επέβαλε, αποκτά το δικαίωμα του ελέγχου εφαρμογής του και εργαλεία πειθάρχησης προκειμένου να εφαρμοστούν τα μέτρα διαίτης στο σπίτι; Δηλαδή αν δεν τα είχαν ζητήσει αυτά τα 50 δισεκατομμύρια οι Γερμανοί σε συνεργασία με την ντόπια διαπλοκή και τράπεζες τότε γιατί προβλέπεται μηχανισμός ελέγχου και πειθάρχησης για την υλοποίησής τους στις αποφάσεις της 11ης;
Έκτο και το χειρότερο όλων, οι «κατακτήσεις» της κυβέρνησης συμπεριλαμβάνουν παραπέρα αύξησης της άνισης κατανομής εισοδήματος και πλούτου στην Ελλάδα. Περιορισμό της λαϊκής κατανάλωσης χωρίς μέτρα ανάπτυξης. Αυτό σημαίνει ότι είναι μια πολιτική που πληρώνει τους δανειστές. Ξεπουλά περιουσιακά στοιχεία της χώρας. Οδηγεί στην ύφεση. Δεν έχει καμιά προοπτική να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Προσανατολίζει την στρατηγική ανταγωνιστικότητας στο «μισθολογικό κόστος» και όχι στην ειδίκευση, την έρευνα, την μόρφωση, την ενίσχυση της ζήτησης. Πρόκειται για μια αδιέξοδη, πολιτική εξυπηρέτησης των συμφερόντων της ντόπιας διαπλοκής και τοκογλυφίας καθώς και της αύξησης του ελέγχου της χώρας από τρίτους, της ντε φάκτο κατάργησης των απαιτήσεων και διαδικασιών της δημοκρατίας. Και μετά από όλα αυτά είναι και πανηγυρίζοντες! Η ιστορία δεν θα ξεχάσει την ύβρη τους!
Δύο αποκαλυπτικές διαψεύσεις της κυβερνητικής προπαγάνδας:
Η εφημερίδα των μεγάλων συμφερόντων της Γερμανίας, FAZ στην ανάλυση που έκανε για τα αποτελέσματα της Συνόδου της Ευρωζώνης στις 13.3.2011, έγραψε: «τα δάνεια σε χώρες όπως είναι η Ελλάδα… θα αποδειχτούν επιτυχημένες μπίσνες. Αφού θα πληρώνουν επιτόκια σαφώς υψηλότερα από εκείνα των αγορών της Γερμανίας».
Ο ειδικός αναλυτής για τις στρατηγικές ως προς τα Ομόλογα Asoka Wöhrmann, δήλωσε στις 15.3.2011 ότι το κυριότερο συμπέρασμα ως προς τα μέτρα που αποφασίστηκαν στην Σύνοδο της Ευρωζώνης είναι «ότι εξαφανίστηκε ο φόβος ότι μπορεί να κάνει η Ελλάδα μια μη ελεγχόμενη πτώχευση». Δηλαδή, όπως λέω από πέρσι, το πρόβλημά των ξένων δανειστών ήταν να διασφαλίσουν ότι ακόμα και η όποια πτώχευσή μας, να είναι προς όφελός τους.
Του Νίκου Κοτζιά
