Η Κερατέα θυσία τω αγνώστω εργολάβω

Οι σειρήνες ηχούν στην Κερατέα … Δεχόμαστε επίθεση … Δεχόμαστε επίθεση ….

Οι αρχηκερατάδες είναι πλέον σε πανικό, η μάχη της Kερατέας δεν είναι πλέον ζήτημα της μίζας που θα χαθεί για κάποιους από το συγκεκριμένο “έργο”, είναι θέμα συνολικά της πολιτικής επιβίωσης του καθεστώτος διαπλοκής, απατεωνιάς, εξαγοράς, εκμετάλλευσης της κοινωνίας, είναι ζήτημα επιβίωσης του φεουδαρχισμού και της οικογενειοκρατίας. Έχει ξεπεραστεί προ πολλού το λεπτό όριο του μικροπρόθεσμου κέρδους, ίσως γιατί η ...

κεκτημένη ταχύτητα των λαμόγιων να προλάβουν να μασήσουν είχε σαν αποτέλεσμα να μην προλάβει η καλολαδωμένη μηχανή της διαπλοκής και του ελέγχου της κοινωνίας να επέμβει και να εκτονώσει την κατάσταση έγκαιρα όπως συνήθως. Οι κερατάδες γνωρίζουν ότι η διαφαινόμενη ήτα στην κερατέα είναι, λόγω συγκυρίας,  επικίνδυνη για όλους τους μετέχοντες την εξουσία και τους κατέχοντες, την κλεμμένη από τον ελληνικό λαό, περιουσία. Η απεμπλοκή με την τακτική της αναβολής που σε άλλους καιρούς θα ήταν εύκολη, μπορεί εύκολα να περάσει στο σύνολο μιας οργισμένης κοινωνίας σαν νίκη της ανυπακοής και αυτό θα ενθάρρυνε κάθε κοινωνική ομάδα να απαιτήσει ή ακόμα και τους οργισμένους πολίτες συνολικά στο διεκδικήσουν την ανατροπή των Τραπεζοτσολιάδων. Ο μόνος ασφαλής τρόπος επιβίωσης για το σύστημα είναι η αντιπαράθεση και το παραδειγματικό τσάκισμα της κίνησης των πολιτών στην Κερατέα. Όμως η γενικότερη οικονομική κατάρρευση  στη μετά ΔΝΤ χώρα έχει δημιουργήσει μια προεξεγερτική κατάσταση στην κοινωνία που οδηγήται στη φτώχεια και στην ανέχεια με το πιστόλι στον κρόταφο από αυτούς που ατιμώρητοι συνεχίζουν προκλητικά να απομυζούν ότι έχει απομείνει. Έτσι μια επιδεικτική δυναμική ενέργεια μπορεί εξ ίσου εύκολα να πυροδοτήσει αυτό που με κάθε τρόπο προσπαθούν μέσω των ΜΜΕ, των εξαγορασμένων συνδικαλιστών, των κομματικών μηχανισμών και τις προπαγάνδας των κυβερνώντων να αποφύγουν, μια γενικευμένη κοινωνική ανάφλεξη όπως πχ το Δεκέμβρη 2008. Πανικός λοιπόν στους αρχηκερατάδες που είναι η πρώτη φορά που νιώθουν πως χάνουν τον έλεγχο, είναι η πρώτη φορά που βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο.

Χαρακτηριστικό της αγωνίας των ολιγαρχών αρχηκερατάδων είναι η ενορχηστρωμένη επιχείρηση να μην επικοινωνηθεί το ζήτημα της Κερατέας στις πραγματικές του διαστάσεις και να διαβληθεί η δράση των κατοίκων από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Μέσα στη γενικότερη συκοφάντηση των κινημάτων που εναντιώνονται σε πάσης φύσης νταβαντζοεργολαβικά συμφέροντα (όπως πχ το κίνημα “δεν πληρώνω” που εν ολίγοις παρουσιάζεται ως η αιτία της καθυστέρησης των δημοσίων έργων από τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ), δεν είναι καθόλου “τυχαία” η σημερινή αναφορά του ΧΥΤΑ στην Κερατέα ως ΧΥΤΥ σήμερα από το ΒΗΜΑ (http://www.tovima.gr/society/article/?aid=392318) μαζί με το μπουρδολογικό παραλήρημα αστυνομικής διαρροϊκής φαντασίας που παρουσιάζει τους οργισμένους και αποφασισμένους κάτοικους περίπου ως επικίνδυνους τρομοκράτες-εχθρούς του λαού. Τα βερνικομένα κέρατα της “δημοσιογραφίας” στην υπηρεσία των ημετέρων εργοδοτών κατασκευάζουν εικονικές πραγματικότητες στην αγωνιώδη τους προσπάθεια να πείσουν κανένα αφελές πρόβατο πως η εισβολή των δυνάμεων κατοχής στην πόλη, ο βομβαρδισμός με χημικά και οι ξυλοδαρμοί γυναικόπαιδων είναι αμυντική στάση της ΕΛΑΣ και προς υπεράσπιση της νομιμότητας.

Οι γνωστοί κερατάδες-παπαγάλοι-ανταποκριτές της ΕΛΑΣ διαχέουν τις απίθανες μαλακίες των υπηρεσιών “ασφαλείας”  που στην Κερατέα έχουν έρθει για πρώτη φορά μπροστά στο ενδεχόμενο μιας πραγματικής λαϊκής εξέγερσης, εκεί που ο τσαμπουκάς και η εκ του ασφαλούς πώληση μαγκιάς σε συνταξιούχους και 15χρονα και οι ψεκασμοί με απαγορευμένα από διεθνείς συνθήκες σε πολέμους χημικά πάνε περίπατο μπροστά στο πάθος των κατοίκων.

Οι μπάτσοι, ως “φυλή” και “φάρα” με την έννοια τις συντεχνίας και της νοοτροπίας, για πρώτη φορά μετεμφυλιακά βρίσκονται αντιμέτωποι με το ενδεχόμενο πως αυτοί που προστατεύουν ως πιστοί σκύλοι, με αντάλλαγμα τα αποφάγια-αργομισθία και το δικαίωμα στην αυθαιρεσία, θα τους εγκαταλείψουν χωρίς δεύτερη σκέψη όταν η χούντα καταρρεύσει. Για πρώτη φορά βρίσκονται αντιμέτωποι με την ιδέα πως ο εκφοβισμός και η καλλιέργεια του αισθήματος υποταγής στους πολίτες ως συγκριτικό πλεονέκτημα έχει εξαντληθεί και πως έχουν ανοίξει έναν φανερό γενικευμένο πόλεμο με την κοινωνία ως στρατός κατοχής. Και στον πόλεμο δεν υπάρχει “αγωγή του πολίτη”, ειδικά απέναντι σε ένα ανήθικο και βαθιά διεφθαρμένο παρακρατικό σώμα που λειτουργεί καταχρηστικά εδώ και χρόνια απέναντι στο μέσο πολίτη, χωρίς να λογοδοτεί και χωρίς να παράγει κανένα άλλο έργο παρά μόνο την επιβολή των συμφερόντων της μειοψηφίας των κηφήνων επάνω στο λαό.  Η μεταπολίτευση των χορηγών απλά τους χάιδεψε και η “εθνική συμφιλίωση” των δωροθετών απλά σκέπασε τους βασανισμούς και εγκλήματα κάτω από το ρομαντικό πέπλο πως είμαστε όλοι παιδιά του λαού, η λαϊκίστικες πολιτικές των κομμάτων τους ενέταξε στην “εργατική τάξη” και κουκούλωσε τις αμαρτίες που κληρονομούνται σταθερά από γενιά μπάτσων σε γενιά μπάτσων αφού ποτέ δεν έγινε πραγματικά “κάθαρση” και “εκδημοκρατισμός”. Εξ άλλου μια δημοκρατική αστυνομία στο πλευρό του πολίτη θα ήταν οξύμωρο σε ένα καθεστώς χούντας και γενικευμένης ασυλίας των καταχραστών και των απατεώνων.

Και τώρα είναι αντιμέτωποι με αυτό που δεν μπορούν να διαχειριστούν και προσπαθούν να το επεξεργαστούν φωναχτά, προβληματιζόμενοι δήθεν πως ξαφνικά “Αλβανοί”, “Αναρχικοί”, “Κυνηγοί”, “πρώην κομάντος των ειδικών δυνάμεων”, “απόστρατοι αστυνομικοί”, μαθητές, συνταξιούχοι, εργαζόμενοι, γυναικόπαιδα, αγρότες, δημοτικά συμβούλια, πολιτικοποιημένοι πολίτες, έμποροι, φοιτητές κλπ έχουν γίνει …….. “Αλ Κάιντα” ! Προσπαθούν να παρουσιάσουν την αντίσταση του συντριπτικού συνόλου της κοινωνίας της περιοχής απέναντι στην εργολαβική, μιζοχατιρικί αυθαιρεσία, των αγώνα για το μέλλον των παιδιών των κατοίκων και το δίκαιο ως τρομοκρατία και μεταφράζουν την καθολική συμμετοχή στον αγώνα ως αντάρτικο. Έστω με την περιορισμένη ευφυΐα που διακρίνει την ηγεσία τους γνωρίζουν πως το θέμα έχει ξεφύγει πια από τον τοπικιστικό χαρακτήρα και πως οι ισορροπίες είναι πολύ εύθραυστες η δε κοινωνική απαξίωση της αστυνομίας είναι πια τεράστια ακόμη και σε μια παραδοσιακά συντηρητική περιοχή. Γνωρίζουν πως έμμεσα λειτουργούν ως μισθοφόροι προστάτες των χωματουργικών μηχανημάτων των εργολάβων και κατ επέκταση των αντικοινωνικών και παράνομων συμφερόντων και γνωρίζουν πως αυτό το γνωρίζει πλέον και όλοι η κοινωνία ακόμη και οι “εθνικόφρονες”. Η “συμφιλίωση” με τον μέσο νομιμόφρονα συντηρητικό πολίτη έχει χαθεί μαζί με την εικόνα του δήθεν αμυνόμενου αστυνομικού καθώς οι μπατσοσυμμορίες έσπαγαν τα κεφάλια των γυναικόπαιδων, κατέστρεφαν αυτοκίνητα και εκτόξευαν δακρυγόνα μέσα σε σπίτια, όχι στο δήθεν “άντρο” των Εξαρχείων, όχι στα χουλιγκανικά γήπεδα, όχι σε μια εμπόλεμη ζώνη, αλλά σε μια μικρή φιλήσυχη πόλη που διεκδικεί το δικαίωμα της να μην επιβληθεί μια τεράστια χωματερή δίπλα της για να πλουτίσει ο εργολάβος και να μοιραστούν οι μίζες.

Εδώ όμως δε πιάνουν πια τα συνδικαλοτράγουδα για την προστασία του πολίτη στα παράθυρα των τηλεκρεωπωλείων, τα παραμύθια για τους σκληρά εργαζόμενους φύλακες αγγέλους της νομιμότητας και οι πιπίλα – προπαγάνδα των μεμονωμένων περιστατικών και της προληπτικής πάταξης των παραβατικών συμπεριφορών μικρών αντικοινωνικών ομάδων. Εδώ δε πιάνει το σύνηθες ελεεινό συγχωροχάρτι για την άσκηση “αναγκαίας” βίας προκειμένου να αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα. Εδώ είναι ξεκάθαρο ακόμη και στον ηλιθιότερο μπάτσο και στον αθλιότερο πολιτικάντη πως για τους κάτοικους, αλλά και για όλη την ελληνική κοινωνία, το ζήτημα του ΧΥΤΑ είναι θέμα ζωής και θανάτου. Και απέναντι στο ενδεχόμενο της εξόντωσης η αυτοσυντήρηση λειτουργεί ανακλαστικά, χωρίς διαχωρισμούς και κυρίως χωρίς φραγμούς, ενώνει απέναντι στον κοινό εχθρό, πόσο μάλλον όταν είναι και νομικά δικαιωμένοι οι προς εξόντωση πολίτες. Εδώ είναι κυριολεκτικά η μάχη αυτών που παλεύουν για την ζωή και το μέλλον τους, απέναντι σε αυτούς που υπηρετούν τον στρατό κατοχής για ένα μισθό και τη μαγκιά της στολής. Εδώ δε πιάνει το “είμαστε απλοί εργαζόμενοι, τη δουλειά μας κάνουμε και μεις ….”, εδώ είναι ξεκάθαρο πως οι “δουλειά” τους και το “επάγγελμα” τους είναι η βιολογική, οικονομική και οικολογική εξόντωση μιας ολόκληρης περιοχής και κατ επέκταση οποιουδήποτε αντιστέκεται στα συμφέροντα όσων νέμονται τη χώρα. Και φυσικά οι “άνδρες” της ΕΛΑΣ δεν αποφασίζουν μεν, αλλά η συμμετοχή τους αφ ενός γίνεται με ιδιαίτερο ζήλο και αφετέρου θα μπορούσαν μέσω των συνδικαλιστών τους να αντιδράσουν. Αυτό που ανατριχιάζει αυτούς τους κερατάδες και για αυτό λυσάνε, είναι πως εύκολα με τον αγώνα των κατοίκων ταυτίζεται ο κάθε πολίτης (στην απλή σκέψη να του φυτέψουν μια χωματερή στη γειτονιά του μόνο και μόνο για να πέσουν οι μίζες στους εργολάβους καθένας αντιδρά με κατανόηση στους κάτοικους της Κερατέας) και έτσι δεν θα δικαιολογηθεί κοινωνικά καμία αστυνομική αυθαιρεσία. Όμως η ΕΛΑΣ δεν γνωρίζει άλλο τρόπο παρά την αυθαιρεσία, αφού οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της εκπαιδεύονται και γαλουχούνται ημιπαρακρατικά, και χρόνια συνεπικουρούνται από την ασυλία που τους παρέχει η δικαιοσύνη και ο μόνος τρόπος “αποκατάστασης  τάξης” που γνωρίζει είναι η βια με υπερβάλλοντα ζήλο και η τρομοκράτηση των πολιτών. Και αν αυτό τους ανατριχιάζει, τότε η σκέψη πως μια δικαίωση των πολιτών στη “μάχη της Κερατέας” μπορεί να λειτουργήσει στο κοινωνικό υποσυνείδητο ως αποτίναξη του φόβου απέναντι στα διάφορα σώματα καταστολής τους κάνει να χεστούν. Γιατί λειτουργούν με την διασπορά πανικού και φόβου στον όχλο αλλά γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα δεν έχουν καμία ελπίδα απέναντι σε αποφασισμένους και οργισμένους πολίτες και άρα μπορεί το μήνυμα της “νίκης” στη Κερατέα να περάσει στην επόμενη μαζική πορεία διαμαρτυρίας. Και επειδή ασκούν επί χρόνια σχεδόν σαδιστική βία επάνω στους πολίτες γνωρίζουν πολύ καλά πως σε μια ενδεχόμενη επικράτηση των διαδηλωτών θα εισπράξουν τα αποτελέσματα των πράξεων τους. Επίσης γνωρίζουν πολύ καλά πως τα ελικόπτερα των εργοδοτών τους δεν χωράνε τα σκυλιά τους άρα θα μείνουν πίσω ως δαρμένοι κερατάδες. Έτσι αμήχανοι, θορυβημένοι και πανικόβλητοι οι αρχηκερατάδες, πολιτικοί προιστάμενοι τους, κατασκευάζουν σενάρια για τρομοκράτες που διαθέτουν μυστικά όπλα και αεροπορία προδικάζοντας την εφαρμογή σχεδόν στρατιωτικού νόμου στην περιοχή. Ούτως ή άλλως το σύνταγμα έχει καταλυθεί στην Κερατέα αφού οι δικαστικές αποφάσεις που δικαιώνουν τους πολίτες δεν εφαρμόζονται, η περιοχή είναι υπό κατοχή,  οι πολίτες συλλαμβάνονται με ρουφιανοκατασκευασμένες κατηγορίες και οδηγούνται σε δίκες τύπου στρατοδικίων και η κρατική ασφάλεια φακελώνει ασύστολα τους κάτοικους. Είναι αξιοπερίεργο πως δεν έχουν ανακατέψει ακόμη τον Παλαιοκώστα, την 17Ν, άραβες τρομοκράτες ή τουρκικές μυστικές υπηρεσίες ως οργανωτές και υποκινητές των “επεισοδίων” ώστε να κηρύξουν την περιοχή σε “κατάσταση ανάγκης” προκειμένου να περάσουν οι εργολάβοι, αλλά δεν θα εκπλαγεί κανείς αν σύντομα ακουστεί και αυτό από κάποιο γιαουρτωμένο “αντιπρόεδρο”. Εξ άλλου αυτή η κυβέρνηση πολιτεύεται πλέον με τα ΜΑΤ, πόσο δημοκρατικό είναι αυτό ;

Η Κερατέα έχει γίνει σύμβολο αντίστασης των πολιτών και είναι πιθανόν να γίνει ο Χώρος Υγειονομικής Ταφής Αρχηκερατάδων, η Κερατέα προκαλεί πανικό στους αρχηκερατάδες και ελπίδα στο λαό, το δεύτερο είναι αυτό που πραγματικά τους φοβίζει, για αυτό πρέπει όλοι μας να δείξουμε αλληλεγγύη στους μαχόμενους Πολίτες της Κερατέας (Πολίτες με το Π κεφαλαίο) πρέπει να νικήσουμε τους μπάσταρδους  …

Φοβούνται και για αυτό ο πανικόβλητος υπάλληλος του ΔΝΤ, ο αρχηκερατάς υπουργός διέταξε : “πάση θυσία”, μια εντολή που υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί παρά να μεταφραστεί ως διαταγή επίθεσης χωρίς να αποκλείει ακόμη και το να χυθεί το αίμα κάποιου αθώου πολίτη, θυσία “τω αγνώστω εργολάβω”. Ας ευχηθούμε η μόνη μεγάλη θυσία που θα υποστούν οι πολίτες, να είναι ο ρεφενές για την κηροζίνη στα ελικόπτερα της μεγάλης φυγής των Τραπεζοτσολιάδων και των Εργολαβοκολάκων ………….

Mind the Gap

http://parallhlografos.wordpress.com