Το όνειρο του εξαπατημένου..

Ζούσε, λέει, σε μία μικρή, ωραία, αλλά και πολύ παράξενη χώρα που την απασχολούσε ένα μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα από την αντιμετώπιση του οποίου εξαρτιόταν η σωτηρία της πατρίδος και η τύχη του λαού της. Το πρόβλημα αυτό ήταν ο θόρυβος.. Αλλά ας πάρουμε την ιστορία μας από την αρχή..
Στην χώρα αυτή, όπως είχαν παραδεχτεί δημοσίως και οι ίδιοι οι εντολοδόχοι κυβερνήτες της, είχε καταργηθεί η εθνική ανεξαρτησία, η δημοκρατία και η ελευθερία. Βρισκόμαστε στην εποχή όπου την Ευρώπη, καθώς και ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, τον έχουν καταλάβει οι «αγορές» και πλέον διάφοροι υπάλληλοι των «αγορών», οίκοι αξιολόγησης, τράπεζες, τοκογλύφοι  και λοιποί αλήτες και καθίκια, αποφάσιζαν για τις τύχες ολόκληρων κρατών και λαών.. Ο βαθμός της ελευθερίας της κάθε χώρας εξαρτιόνταν πλέον από το ύψος του χρέους της στις «αγορές» οι οποίες φρόντιζαν να επιβάλουν διάφορα «μνημόνια» στους κατακτημένους ώστε να τούς δανείζουν ασταμάτητα και ακόμα περισσότερο.. Έτσι, η μικρή αυτή χώρα ήταν και η πιο χρεωμένη και σκλαβωμένη απ όλες..

Παρόλα αυτά το μεγάλο υπαρξιακό πρόβλημα αυτής της χώρας δεν ήταν η κατάργηση της εθνικής ανεξαρτησίας της, της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Το πρόβλημα της ήταν ο θόρυβος, η ανησυχία και η ταραχή.. Οι πάντες σε αυτή τη χώρα έπρεπε, πάση θυσία, να φροντίζουν να επικρατεί απόλυτη ησυχία, να μην δημιουργείται καμία ταραχή, να μην γίνεται ο παραμικρός θόρυβος, ούτε καν το πέταγμα της μύγας να μην ακούγεται, προκειμένου να μην ενοχληθούν και να μην ανησυχήσουν οι «αγορές»..

Έτσι, στους δρόμους, στις πλατείες, όλοι μιλούσαν ψιθυριστά και περπατούσαν στις μύτες των ποδιών τους για να μην ανησυχήσουν οι «αγορές».. Τα αυτοκίνητα έπλεαν διάχυτα μέσα σε μία αχλή χωρίς θόρυβο.. Τα αεροπλάνα απλώς περνούσαν σαν διαβατάρικα πουλιά.. Τα μηχανάκια έκαναν αθόρυβες σούζες και τα βρέφη έψαχναν το βυζί της μάνας, που είχε μεν στεγνώσει και δεν έβγαζε άλλο γάλα, αλλά εκείνα δεν τσίριζαν, δεν έκλαιγαν και δεν φώναζαν.. Το σέξ επιτρέπονταν όμως χωρίς θορύβους και χωρίς μουγκανητά και ιαχές θριάμβου, γειά σου τσολιά μου και τέτοια.. Ολα ήταν ήσυχα και τακτοποιημένα για να μην ανησυχήσουν οι «αγορές»..

Την διατήρηση αυτής της ονειρικής τάξεως και ησυχίας είχε αναλάβει ο πασοκισμός ο οποίος στην μακρά ιστορία του είχε αποδείξει ότι είναι ο μόνος που μπορεί να γκρεμίζει οράματα, να αλλοιώνει έννοιες και αξίες, να προδίδει ψηφοφόρους, ιδέες και όνειρα, όμως έχοντας τα πάντα υπό τον απόλυτο επικοινωνιακό έλεγχο..

Προκειμένου λοιπόν να μην ανησυχούν και να πληρώνονται τακτικώς οι «αγορές» είχαν ληφθεί κάποια μέτρα πρωτοφανή στην ιστορία. Ληστρική φορολόγηση της κοινωνίας, εξολόθρευση της μεσαίας τάξεως, αρπαγή μισθών και συντάξεων, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, εξευτελισμός και διασυρμός ενός ολόκληρου λαού..

Δια την επιβολή της τάξεως και ησυχίας δεν χρειάζονταν τα τανκς, όχι μόνο γιατί οι ερπύστριες κάνουν ένα δαιμονισμένο θόρυβο και ανησυχούν τις «αγορές», αλλά και γιατί ήταν περιττά εφόσον τη δουλειά τους την είχαν αναλάβει πολιτισμένα μέσα όπως τα μίντια και οι τεχνικές επικοινωνίας..

Τώρα, όπως βλέπει κανείς τις γιγαντοαφίσες του Κεμάλ στην Τουρκία, έτσι και σε αυτήν τη χώρα παντού στους δρόμους και στις πλατείες, όπου και αν έστρεφες το βλέμμα σου, υπήρχαν γιγαντοαφίσες του Πάσχου Μανδραβέλη, του μεγάλου αυτού θεωρητικού του νεοφιλελευθερισμού, ενώ οι πολίτες εκκλησιάζονταν με ευλάβεια στον ναό του νεοφιλελευθερισμού στον Σκάι και άκουγαν Πορτοσάλτε και Παπαδημητρίου, έκαναν το σταυρό τους και ζητούσαν συγχώρεση από τις «αγορές».. Ο πιο αγριεμένος πασοκισμός και τα πιο αδίστακτα λαμόγια παρακολουθούσαν το ΜΕΓΚΑ για να είναι και μέσα στα πράγματα..

Η συναίνεση είχε επιβληθεί παντού. Η λέξη «όχι» ήταν απαγορευμένη και είχε αντικατασταθεί από το «ναι»… -Είστε μαλάκας κύριε; Ρωτούσες ψιθυριστά κάποιον περαστικό.. -Ναι, συναινώ για να μην ανησυχήσουν οι «αγορές», ήταν η απάντηση.. -Τον παίρνετε κυρία μου; -Ναι συναινώ για να μην ανησυχήσουν οι «αγορές», ήταν η απάντηση..

Οι αποδοκιμασίες πολιτικών ήταν αυστηρώς και δια ροπάλου απαγορευμένες.. Μόνο επιδοκιμασίες επιτρέπονταν.. Κάθε έκφραση διαμαρτυρίας, η υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους, η παρουσίαση της φτώχειας και της λαϊκής δυστυχίας χαρακτηρίζονταν ως λαϊκισμός ο οποίος διώκετο ποινικά.. Η αστυνομία, σε συνεργασία με τους κουκουλοφόρους κυνηγούσαν όσους αγανακτισμένους αποδοκίμαζαν τους πολιτικούς με χημικά και βόμβες κρότου λάμψεως και αφού τους συλλάμβαναν τους περιέφεραν δεμένους πάνω σε ανοιχτά τζιπ με μια ταμπέλα κρεμασμένη στο λαιμό τους με τη λέξη « ΣΥΡΙΖΑ»..

Έτσι οι πολίτες έβαλαν μυαλό και πλέον τηρούν μια πιο υπεύθυνη και εθνική στάση. Όπου βλέπουν πολιτικό του πασοκισμού, αντί να τον αποδοκιμάζουν, τον ραίνουν με άνθη επί της κεφαλής του, με γαρύφαλα και γαρδένιες, ενώ από τον πολύ εθνικό ενθουσιασμό ψιθυρίζουν ομαδικά το πατριωτικό σκυλάδικο «κτύπα με κλώτσα με και εγώ συγνώμη να ζητάω»..

Σε αυτή την παράξενη χώρα λοιπόν ζούσε λέει ο εξαπατημένος και προδομένος πασόκος, όταν κάποια στιγμή άκουσε δυνατά χτυπήματα στην πόρτα του και ξύπνησε.. -Ποιός τολμά να χτυπά τόσο δυνατά την πόρτα και να ανησυχεί τις αγορές;.. Αναρωτήθηκε έντρομος.. Δυνατά χτυπήματα τόσο πρωϊ στην πόρτα σίγουρα δεν ήταν από τον γαλατά.. Μάλλον είχεν έρθει και η δική του ώρα.. Και πράγματι. Στην πόρτα τον περίμενε ο Πάγκαλος.. Φαίνεται πώς κάτι είχε κάνει αυτός ο πολίτης και τον συλλάβανε.. Μάλλον γιατί αγανάκτησε στον ύπνο του..

http://sofistis.wordpress.com