Η κατάρρευση μιας αυταπάτης

Στις 31 Μαΐου συμπληρώθηκε ένας χρόνος από τη δολοφονική επίθεση του ισραηλινού ναυτικού ενάντια στον «Στόλο της Ελευθερίας» που επιχειρούσε να σπάσει τον απάνθρωπο και παράνομο αποκλεισμό της Γάζας μεταφέροντας αγωνιστές και ανθρωπιστική βοήθεια.
Το αίμα των 9 νεκρών και των τραυ­ματιών, η βία ενάντια στους 600 απαχθέντες επιβάτες του στόλου, μεταξύ των οποίων και 38 συμπατριώτες μας, η παράνομη κράτησή τους και η εξίσου παράνομη απέλασή τους, προκάλεσαν μια αφύπνιση των ευαίσθητων ανθρώπων για το παρατεινόμενο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας που συνεχίζεται στην Παλαιστίνη.

Η βία των σιωνιστών ενάντια σε μια διεθνή αποστολή δεν ήταν παρά η συνέχεια μιας διαρκούς βίας ενάντια στον παλαιστινιακό λαό: η γη αρπάζεται από τους παράνομους εποικισμούς, η Λωρίδα της Γάζας έχει γίνει πεδίο βολής απαγορευμένων και μη όπλων, οι αντιδράσεις πνίγονται στο αίμα, όπως έγινε στις 15 Μάη στη «Νάκμπα», επέτειο της καταστροφής και ημέρα πένθους των Παλαιστινίων.

Από το 2007 κανείς και τίποτε δεν μπορεί να διακινηθεί από και προς το μεγάλο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γάζας χωρίς την άδεια του Ισραήλ. Ενάμισι εκατομμύριο ανθρώπινες υπάρξεις αποκλεισμένες σε μια έκταση όσο αυτή της... Θάσου, μια ανθρωπιστική κρίση που διατηρείται τεχνητά με την έλλειψη στοιχειωδών αγαθών, οικονομικής δραστηριότητας (ανεργία στο 50%, σύμφωνα με τον ΟΗΕ) και μια καθημερινή δολοφονική βία των βομβών και των ελεύθερων σκοπευτών.

Κι όλα αυτά με τη στήριξη ή την ανοχή των δυτικών κρατών, που αποστρέφουν το βλέμμα από το διαρκές αυτό έγκλημα στο όνομα της άκριτης στήριξης του Ισραήλ ως προπύργιου των συμφερόντων τους στη γη των πετρελαίων.

Απειλή
Η πολιτική της κυβέρνησης του Ισραήλ δεν είναι απειλή μονάχα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και για τη διεθνή ειρήνη, σε μια περιοχή που βράζει και οι λαοί ξεσηκώνονται ζητώντας ψωμί και ελευθερία. Η θυσία των επιβατών του «στολίσκου της Ελευθερίας» ήταν ένα μήνυμα στη διεθνή κοινότητα ότι δεν είναι δυνατόν να ανέχεται, στο όνομα της «ασφάλειας του Ισραήλ», εγκλήματα που ναρκοθετούν την ασφάλεια όλης της Μ. Ανατολής και εν τέλει του ίδιου του κράτους του Ισραήλ, που θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η ειρήνη με τους γείτονες είναι ο δρόμος για την ύπαρξή του.

Το μήνυμα αυτό θα επαναληφθεί με πιο ηχηρό τρόπο από τον «Στόλο της Ελευθερίας ΙΙ» («Freedom Flotilla II - Stay Human»), που ετοιμάζεται να αποπλεύσει τον προσεχή μήνα, ακόμα πιο μεγάλος και με ευρύτατες διεθνείς συμμετοχές. Πάνω από 20 εθνικές συμμετοχές, μεταξύ των οποίων: Παλαιστίνιοι και Εβραίοι της διασποράς, ΗΠΑ, Καναδάς, Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Ελβετία, Γερμανία, Ιορδανία, Μαλαισία και πολλοί άλλοι. Η   ελληνική   πρωτοβουλία   «Ένα Καράβι για τη Γάζα» (http://www.shiptogaza.gr) αναπτύσσει αυτή την περίοδο μια μεγάλη καμπάνια για τη στήριξη της αποστολής από φορείς, πολιτικές κινήσεις και όλο τον ελληνικό λαό, όπως συνέβη και με τη συγκινητική τεράστια αλληλεγγύη στο περσινό ταξίδι.

Για τους Έλληνες η σχέση με τον αραβικό κόσμο είναι μια σχέση με ιστορικό βάθος, που δεν μπορεί να υποκατασταθεί από ευκαιριακές και επισφαλείς σκοπιμότητες: εθνικό συμφέρον για την Ελλάδα είναι η υπεράσπιση του Διεθνούς Δικαίου, η διατήρηση των ιστορικών δεσμών με τη Μ. Ανατολή, η πολιτική παρέμβαση στην κατεύθυνση της ειρήνης. Δεν μπορείς να συμπαρατάσσεσαι με μια κατοχή όταν η Κερύνεια και η Αμμόχωστος κατέχονται.

Εδώ κι έναν χρόνο αναλώνονται πολλοί να αναλύουν βαθυστόχαστα το «τελεσίδικο» της διάρρηξης της συμμαχίας Ισραήλ - Τουρκίας και τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα που προσφέρει στην Ελλάδα η συμπόρευση με το καθεστώς του Τελ Αβίβ: από τους Ισραηλινούς τουρίστες μέχρι τους Ισραηλινούς κομάντο που θα μας χαρίσουν την ΑΟΖ στο πιάτο με ντρέσινγκ συλλογές κατεύθυνσης βομβών. Διέφυγαν ίσως την προσοχή τους μερικά γεγονότα:

Η τουρκοσυριακή μεθόριος αποκτά, σε συνθήκες αποσταθεροποίησης και εμφυλίου στη Συρία, ιδιαίτερη αξία για την Τουρκία και τη βασική απειλή που αντιπροσωπεύουν οι Κούρδοι.

Η περιοχή κατοικείται από κουρδικούς πληθυσμούς, το ΡΚΚ δεν είναι απόν και μια απώλεια του ελέγχου από το καθεστώς Άσαντ κινδυνεύει να ανοίξει ένα νέο μέτωπο, στα νώτα αυτού που δεν ηρεμεί στην ιρακινή μεθόριο.

Το πρόβλημα των προσφύγων μεγεθύνεται από την κυβέρνηση Ερντογάν ώστε να δικαιολογηθεί η λεγόμενη ζώνη ανάσχεσης (επί συριακού εδάφους;).

Κι επειδή όλα αυτά δεν γίνονται εύκολα χωρίς την ανοχή του Ισραήλ, οι τόνοι πέφτουν, η ρητορική μεταλλάσσεται και οι εξελίξεις είναι αξιοπρόσεκτες: Είναι τυχαίο ότι το ΙΗΗ (η τουρκική οργάνωση που η περσινή συμμετοχή της έδωσε αφορμή για σχόλια του τύπου «σας σέρνει ο Νταβούτογλου») ακύρωσε τη συμμετοχή του στον στολίσκο ΙΙ, γεγονός που είχε ήδη προαναγγείλει ο εν λόγω κύριος, μιλώντας για αναστολή του εγχειρήματος μέχρι νεωτέρας; Η αντιπαράθεση λοιπόν θα είναι ανάμεσα στην SHAYETET-13 (τις ειδικές δυνάμεις του Ισραήλ) και ένα σύνολο ακτιβιστών και πλοίων με αποκλειστικά ευρωπαϊκή και αμερικανική προέλευση.
Του Θανάση Τζιούμπα
Μέλους της Πρωτοβουλίας «Ένα Καράβι για την Γάζα»

Ο στολίσκος για τη Γάζα θα ξεκινήσει χωρίς τους Τούρκους
Υπήρξαν πολλοί καλοπροαίρετοι που πίστεψαν στο τελεσίδικο και επωφελές της θραύσης του άξονα Τουρκίας - Ισραήλ. Ακόμη κι όταν, εδώ κι έναν χρόνο, υπάρχουν οι ενδείξεις και οι προειδοποιήσεις ότι οι διεθνείς σχέσεις είναι κάτι πιο σύνθετο από τις επικοινωνιακές ρητορικές. Εδώ κι έναν χρόνο κάποιοι επιμένουμε να επαναλαμβάνουμε ότι οι έρωτες του περασμένου θέρους ανάμεσα στον GAP και τον Νετανιάχου, που έγιναν δόγμα της εξωτερικής μας πολιτικής, στηρίζονταν στο τίποτα. Τότε δεν ήμασταν παρά γραφικοί αισθηματίες, κολλημένοι στα νεφελώματα της δικαιοσύνης που είναι καταδικασμένα να σκορπίσουν από τους ανελέητους ανέμους του εθνικού συμφέροντος. Μόνο που σκόπιμα επιχειρήθηκε η σύγχυση του ελληνικού εθνικού συμφέροντος με αυτό του... Ισραήλ. Μπροστά λοιπόν στην ανατροπή (ή την αποκατάσταση) του προφανούς, της λυκοφιλίας, μήπως είναι καιρός να αφήσουν τους προσομοιωτές και τις αμμοδόχους και να κοιτάξουν γύρω τους; Ο στολίσκος για τη Γάζα δεν θα περιμένει τους Τούρκους για να αποπλεύσει. Αυτή την ιστορία την άρχισαν το 2008 ελληνικά καράβια και αυτά θα τη συνεχίσουν. Ελπίζω μόνο η ελληνική κυβέρνηση να μην εμποδίσει τον απόπλου προσφέροντας υψηλής αξίας υπηρεσίες όχι μόνο στους Ισραηλινούς αλλά και στους Τούρκους, που είναι η ώρα να πληρώσουν το κόστος της διάψευσης των ελπίδων των αραβικών λαών από το δόγμα Νταβούτογλου ως σπαθιού του Ισλάμ. Μια τέτοια στάση θα έβγαζε από το αδιέξοδο το Τελ Αβίβ, αλλά και την Άγκυρα: δεν θα υπάρξει Φλοτίλα, τέλος καλό όλα καλά. Για την Ελ­λάδα θα μείνει το κατακάθι, το ότι αυτή ήταν η χώρα που εμπόδισε μια διεθνή αποστολή. Αυτό δηλαδή που έπαθε πέρυσι η Κυπριακή Δημοκρατία σε απείρως μεγαλύτερη κλίμακα. Το ταξίδι που άρχισε με δύο ελληνικά καραβάκια το 2008 συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για καιρό. Τα καραβάκια αυξήθηκαν κι έγιναν φορτηγά. Κι ακόμα περισσότερα από τα φορτηγά είναι το ίδιο το φορτίο, η αντίσταση στην αδικία, η αλληλεγγύη, που δεν θα σταματήσει μέχρι να δικαιωθεί.

Γάζα ερχόμαστε, λοιπόν, και θα ερχόμαστε πάντα, μέχρι που η θάλασσα αυτή να είναι η πόρτα σου στον κόσμο κι όχι ένας τοίχος της φυλακής σου.


http://www.topontiki.gr/article/18623