Εκεί ψηλά στον ουρανό…

Άν και δεν είχα σκοπό να γράψω ποτέ για ομάδες αυτό είναι για τον άνθρωπο που μαζί με τον πατέρα μου με πήγε για πρώτη φορά στο γήπεδο να δώ την αγαπημένη μου ομάδα και μεγάλη μου καψούρα ,17 χρόνια πρίν. Καλά να 'σαι κ.Γιάννη όπου και να 'σαι.

άρθρο απο www.aek365.gr
''Το χθεσινό τέρμα για τον Κώστα Μανωλά ήταν ιδιαίτερο...
Ήταν το τρίτο στην μικρή καριέρα του στην ΑΕΚ, αλλά συνάμα είχε χαρακτηριστικά που το κάνουν… διαφορετικό. Ο νεαρός στόπερ από νωρίς χθες σε επικοινωνία με τον φίλο του και συντοπίτη από την Νάξο Δημήτρη Βιτζηλαίο (πρώην υπεύθυνος ασφαλείας της ΠΑΕ ΑΕΚ που απομακρύνθηκε πριν λίγους μήνες) είχε υποσχεθεί ότι θα σκοράρει. Και αυτό διότι σαν χθες πριν 13 χρόνια έφυγε από την ζωή ο πατέρας του Δημήτρη και ήταν μία ξεχωριστή μέρα για τον ίδιο. Ο Κώστας υποσχέθηκε ότι θα βάλει γκολ και ο Δημήτρης πήρε το αμάξι και ξεκίνησε για την Λάρισα για να δει από κοντά την αγαπημένη του ΑΕΚ (όπως κάνει σε κάθε εκτός έδρας ματς).

Κάθισε πίσω από τον πάγκο της ΑΕΚ και έβλεπε το ματς. Στο 0-4 η καρδιά του πήγε να σπάσει. Ο Μανωλάς βγήκε στην επίθεση, η μπάλα έφτασε σε αυτόν και έβαλε το γκολ. Έτρεξε αμέσως στον πάγκο και πριν αγκαλιάσει τον Μανόλο Χιμένεθ έδειξε με το δάκτυλο του τον Δημήτρη που ήταν πίσω από τον πάγκο. Αυτός συγκινημένος του έδειχνε με το χέρι την καρδιά του και αμέσως ο Κώστας με τα χέρια του υψωμένα στον ουρανό γονάτισε…
Μόνο οι δύο τους γνώριζαν εκείνη την στιγμή γιατί γινόταν όλο αυτό. Στην συνέχεια ρώτησαν τον Κώστα γιατί έκανε αυτήν την κίνηση και έτσι μαθεύτηκε η είδηση της αφιέρωσης στον Δημήτρη που χθες το βράδυ έζησε στιγμές που δεν θα φύγουν ποτέ από την καρδιά του…''